معیشت مردم و انتخابات ریاست جمهوری دهم

ریاست جمهوری دهم را باید یکی از انتخابات متفاوت از دیگر انتخابات های ریاست جمهوری گذشته دانست زیرا در قریب به اتفاق دیگر انتخابات ریاست جمهوری از همان آغاز رقابت ها مشخص بود که رییس جمهور وقت ، پیروز انتخابات آینده خواهد بود. اما برخی مسائل و چالشهایی که دولت نهم با آنها روبرو بوده است ، یا خود در بوجود آوردن آنها نقش داشته است ، در این نگاه سیاسیون به انتخابات دهم بی تاثیر نیست که کابینه دهم ترکیبی غیر از این ترکیب خواهد بود.
دولت نهم زمانی که بر سر کار آمد و کار را شروع کرد نگاه های بسیاری را به خویش معطوف ساخت. اقشار متوسط و پایین جامعه به دنبال شنیدن شعارهای اقتصادی آقای احمدی نژاد ، دل در گرو تغییراتی اساسی در وضعیت معیشتی خود بسته بودند . بالا رفتن افسانه ای قیمت نفت این گمانه ها را هم به واقعیت نزدیک کرد که دولت نهم دولتی استثنایی است و با استفاده از این درآمد سرشار از فروش طلای سیاه که انصافا هم درآمدی سرشار و بالغ بر بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار بود - چیزی که امروز با نفت زیر ۴۰ دلاری حسرت آن را میکشیم - میتواند فقر را برای همیشه از دهک های پایین جامعه فراری دهد و مردم شاهد ارزانی را به آغوش می کشند. اقشاری که منتظر آمدن پول نفت بر سر سفره خود بودند گویی عصر طلایی آنها فرا رسیده بود. اما در میان هیاهوی رقابت های سیاسی که در هر زمانی با اسمی خودنمایی میکند چیزی که نماند تنها شعارهای انتخاباتی دولت نهم بود و معلوم شد اگر نفت هم به ۱۴۰ دلار برسد مردم همانگونه زندگی میکنند که با نفت ۸ دلاری زندگی کرده بودند. و شاید سخت تر از آن .
دولت نهم در کنار موفقیت در جریان انرژی هسته ای که انصافا سیاست یک گام به جلو را دنبال مینمود و نسبت به دولت اصلاحات ، با شجاعت آمیخته با پذیرفتن ریسک تا حدودی اروپاییان را به پذیرفتن حقوق مشترک در گفتگو دو جانبه وادار ساخت .
در بخش اقتصادی توان اداره تورم و گرانی را نشان نداد. هر چند کار شکنی های آمریکا و رژیم صهیونیستی به واسطه استفاده از نفوذ لابی های صهیونی در سراسر جهان ، شیرینی موفقیت های هسته ای را با هزینه های گزافی از جمله صدور قطعنامه های پی در پی همراه نمودند اما هر چه بود اوضاع جهانی هم در این زمینه با ما همراه بود زیرا گران شدن قیمت نفت مهمترین اهرم و ضمانت اجرایی برای عملی نمودن درخواست های ملت ایران بود. زیرا کوچکترین واکنش در منطقه استراتژیکی خاورمیانه ، این کالای ارزشمند را تا مرز هر بشکه ۳۰۰ و شاید بیشتر هم بالا میبرد و اقتصاد جهان را چالش میکشید.
اما در بخش اقتصادی آنچه که واقعیت هست چیزی است متفاوت با آنچه که انتظار میرفت. مردم منتظر پایین آمدن نرخ تورم و به دنبال آن کم شدن بار گرانی بودند ولی چیزی که عیان بود دو برابر شدن و بلکه چند برابر شدن قیمت برخی اجناس و ملزومات اولیه زندگی مردم از قبیل مسکن و خوراک بود.این مسائل داری پیش شرط هایی بودند که میتوان به عدم استفاده از تمام ظرفیت نیروهای انسانی و با تجربه در کشور و اجرای برخی سیاست های اقتصادی به صورت آزمایش و خطا در دولت نهم اشاره نمود و نتیجه آن هم چیزی نبود جز غنی تر شدن اغنیا و فقیر تر شدن فقرا.
حال که در آستانه انتخاباتی سرنوشت ساز قرار داریم ،نگاه طبقات پایین و کم درآمد جامعه به موفقیت دولتها در زمینه مسائل اقتصادی و کم کردن بار مشکلات آنها راز رضایت یا عدم رضایت مندی ، نسبت به دولتها بوده است. امروزه هم پس از گذشت کمتر از سه سال و نیم طبقات پایین گویی رضایت مندی زیادی نسبت به اوضاع معیشتی خویش بروز نمیدهند.و آنچنان که پیداشت قدرت خرید آنها کاهش چشمگیری پیدا کرده است و حسرت سالهای قبل بر دل آنها سنگینی میکند . بنابراین با این دید گاه که درصد بالایی از شرکت کنندگان در انتخاباتها از طبقات پایین جامعه هستند ایا امیدی به موفقیت دوباره دولت نهم هست؟ و ایا دولت نهم میتواند در این فرصت باقی مانده که درآمد دولت با کاهش چشمگیری همراه بوده است میتواند این طیف گسترده را به نفع خویش بسیج نماید؟ یا نه دولت نهم با سپردن سکان اداره کشور به کسانی دیگر ، در این خصوص نیز نسبت به سایر دولتهای هشت ساله: دفاع مقدس ، سازندگی و اصلاحات ، چهار ساله به عمر خود پایان خواهد داد و در این زمینه نیز استثنایی خواهد بود؟

نویسنده: علیرضا گودرزی