جوشش غیرت های انسانی

اعتراف روزهای اخیر مقامات نظامی رژیم صهیونیستی مبنی بر عدم دستیابی به اهداف نبرد خونین غزه و شکست در این عملیات از زبان وزیرجنگ و رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل و همچنین موضع گیریهای سران سیاسی این رژیم که با گذشت هر روز از حمله نظامی به باریکه غزه و مواجه شدن با موج مقاومت مردمی و حملات پی درپی حماس در موشک باران شهرک های صهیونیستی، اهداف این جنگ را کمرنگ تر از گذشته وانمود کرده و نهایتاً به شکست خود اعتراف می کنند، در صدر اخبار نبرد غزه قرار گرفته است.
جنگ غزه به واسطه خوی ددمنشانه صهیونیستها، حملات چندجانبه از هوا و زمین و دریا، بکارگیری انواع سلاحهای جدید و مخرب تر و حمله مستقیم به غیرنظامیان و زنان و کودکان آن هم در منطقه ای که مردم پیش از شروع نبرد، ۱۸ ماه در محاصره کامل اقتصادی، مواد غذایی و دارویی و قطع برق و انرژی به سر برده بودند، تبدیل به یک فاجعه بزرگ انسانی شد. عدم حمایت از سوی دولت تشکیلات خودگردان فلسطین و سران کشورهای عربی و امکان پذیر نبودن امدادرسانی به مردم مظلوم غزه نیز مزید بر علت شده و به عمق فاجعه افزود.
جنگ غزه یک نسل کشی آشکار در آغاز سال جدید میلادی بود. تصاویر منتشر شده از اجساد کودکان بی گناه فلسطینی که زیر هجمه ناجوانمردانه دشمن غرق در خاک و خون شده بودند، دل هر انسان آزاده ای را به درد آورد. اما این جنگ علیرغم تلخی ها و چهره زشت و نفرت انگیز خود، دستاوردهایی به همراه داشت که هر کدام از آنها را می توان یک پیروزی بزرگ و تاثیرگذار به شمار آورد. تاثیر جنگ غزه در «خیزش های اجتماعی» در سراسر دنیا به ویژه کشورهای مسلمان و برانگیختن غیرت انسانی، اسلامی و عربی مردم جهان و منطقه از جمله آثار و دستاوردهای مهم این جنگ است.
به دنبال حمله ارتش اسرائیل غاصب به غزه، حماس یک فرصت تاریخی بدست آورد تا نقش خود را به عنوان قهرمان مقاومت علیه رژیم غاصب صهیونیستی تثبیت کرده و بر روی توده های مردم و افکارعمومی دنیا حتی در کشورهای عربی که دولت هایشان اگر به حمایت علنی از اقدام وحشیانه اسرائیل علیه مردم بی پناه غزه نپرداختند، با سکوت خود در برابر این جنایات، مهر تایید بر آن زدند، تاثیر بسیاری بگذارد.
دولت های عربی میانه رویی چون مصر، عربستان و اردن که راه برقراری صلح فلسطین را نه در «مقاومت» علیه ۶۰ سال اشغالگری که در خفت «مذاکره» می بینند و در جریان جنگ غزه به حمایت صریح از رژیم سفاک صهیونیستی پرداخته و گناه خونهای ریخته شده زنان و کودکان را گردن جنبش مقاومت حماس انداختند، نیز از سیل توفنده مردم کشورشان در حمایت از حماس و محکومیت جنایات اسرائیل بی نصیب نماندند.
۶۰ سال حاکمیت غاصبانه اسرائیل، ۶۰ سال حاکمیت زور و اسلحه بوده است. صهیونیست ها در باور پریشان و معیوب خود گمان می کنند می توان ایدئولوژی را با ضرب گلوله نابود کرد. شاید بر همین مبنا ارتش اسرائیل در سال ۲۰۰۶ ابتدا با شعار نابودی حزب الله لبنان وارد جنگ شد. پس از مدت کوتاهی ادعا کرد که می خواهد جنبش مقاومت حزب الله را قدری تخریب کند و بعد به خاطر ناتوانی در پیروزی بر آنان اعلام کرد قصد داشته از خطر حزب الله جلوگیری نماید و دست آخر پس از ۳۳ روز نبرد با پذیرش شکست مفتضحانه خود اسلحه هایشان را غلاف کردند و راه خانه غصبی شان را پیش گرفتند.
رژیم صهیونیستی در جنگ غزه و نبرد با نیروهای حماس نیز به نوعی در شرایطی مشابه جنگ با حزب الله لبنان، اعلام کرد که قصد نابودی ایدئولوژی و توان نظامی حماس را دارد، غافل از آنکه برای مقابله با آرمانهای آزادی بخش مردمی که چند نسل گلوی خود را زیر چکمه غاصبان می بیند، نیروی نظامی و تجهیزات تسلیحاتی کارایی ندارد چرا که خونهای ریخته شده نه تنها رزمندگان حماس را حذف نکرده بلکه باعث تقویت جنبش مردمی مقاومت و حمایت روزافزون مردم جهان از جبهه به ظاهر ضعیف آنان شده است.
به دنبال جنگ غزه موج حمایت های مردمی از حماس و خیزش های اجتماعی در سراسر دنیا بلند شد. صدها هزار نفر جمعیتی که یکصدا نابودی اسرائیل را فریاد می زدند در کشورهایی چون انگلیس، آلمان، مصر، اردن و عربستان به خیابانها آمدند و برخلاف حکومت های وابسته شان خواستار توقف جنگ در غزه شدند.
در انگلیس جمعیتی بالغ بر صدهزار نفر در میدان ترافالگار لندن در حمایت از آرمانهای مردم فلسطین دست به تظاهرات زده و با پلیس درگیر شدند.
در ترکیه نیز به یکباره فضای عمومی این کشور علیه حملات اسرائیل به غزه بسیج شد. از مسئولین و مقامات این کشور گرفته تا مردم، نهادها و سندیکاها در اعتراض به رفتار غیرانسانی رژیم صهیونیستی با ایراد سخنرانی، برپایی تظاهرات و تجمع به محکومیت این رژیم پرداختند.
در مصر که مردم آن کشور حاکمان خود را شریک در جنایات غزه می دانستند، تظاهرات و اعتراضات گسترده تر از سایر کشورهای عربی بود. پلیس مصر بارها با تظاهرکنندگان برخورد کرده و سران اخوان المسلمین را دستگیر و زندانی کرد تا شاید موج اعتراضات فروکش نماید، اما چنین نشد. در مقابل حتی برخی از سازمانهای عربی، قاهره را به گشایش گذرگاه رفح برای انتقال کمک به مردم غزه و اخراج سفیر اسرائیل از آن کشور فراخواندند و در این مورد تا آنجا پیش رفتند که یکی از کشورهای عربی، ورود مصری ها به آن کشور را تا زمان انتقال کمک هایش به غزه، ممنوع اعلام کرد.
در اردن نیز روزی نیست که دامنه اعتراضات به خیابانها کشیده نشده و پرچم آمریکا و اسرائیل آتش زده نشود. عربستان هم که سابقه این قبیل اعتراضات مردمی را چندان نداشت ضمن اعلام ممنوعیت تظاهرات خیابانی دست به دامن مفتی ها شد تا فتوای حرمت اینگونه اجتماعات را صادرکنند!
یکی از نتایج مقاومت مردمی حماس در نبرد نابرابر غزه آن است که کشورهای سرسپرده عربی حالا در هراس اند تا مبادا موج اعتراضات مردمی به جریانهای مقاومتی چون حزب الله و حماس تبدیل شده و ساختار حکومتی و قدرت آنان را متزلزل سازد. بدون تردید در آینده امتداد و گسترش خیزش های مردمی برای دولت های عربی که ماموریتی جز اجرای سیاست های دولت آمریکا و رژیم صهیونیستی ندارند، خطرساز خواهد شد.
پیداست که حجم اعتراضات مردمی در کشورهای اروپایی، آمریکای لاتین، آمریکا، کشورهای عربی و آسیایی، رژیم صهیونیستی را به مرز بحران رسانده است.آنچه از وضعیت افکارعمومی در سطح جهان برمی آید این است که رژیم غاصب اسرائیل و حامی همیشگی آن-آمریکا -وضعیت بسیار بدی در مقابل افکارعمومی بین المللی دارند.
خیزش های مردمی در سطح جهان نه تنها رژیم صهیونیستی و حکام عرب بلکه کشورهای غربی را نیز دچار بحران داخلی بیشتری کرده است. آمریکا و اروپا که در تب بحران اقتصادی می سوزند، حال دچار بحران سیاسی و اجتماعی نیز شده اند. مردم، سران کشورهای خود را به خاطر وابستگی به رژیم کودک کشی که از هیچ جنایتی در برابر انسانهای بی دفاع و تنها فروگذار نمی کند، بازخواست می کنند و مشروعیت - البته نداشته- اسرائیل غاصب را زیر سوال برده اند.
اکنون انقلاب اسلامی ایران، درس آموز مکتب مقاومت و ایستادگی ملتهای مظلوم در برابر ظالمان شده، کسانی که از ستم ستمگران به ستوه آمده و با تاسی به الگوی پرافتخار انقلاب اسلامی و با ایمان به آرمانهای رهایی بخش به مقاومت و ایستادگی رو آورده اند.
این روزها خون به جوش آمده ملت هایی که به حمایت از حماس و آرمان فلسطین و در محکومیت جنایات ارتش اسرائیل در جنگ غزه، مشت های خود را گره می زنند، بوی زیتون دارد. آفتاب پیروزی از افق خیزش های مردمی ملت های آزاده جهان طلوع کرده است.

حمید امیدی

منبع : روزنامه کیهان