انتخابات و رویکرد اصولگرایان

انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری را در پیش روی داریم. انتخابات ریاست جمهوری در ایران، از دو جهت داری برجستگی خاص بوده و همین جهات این انتخابات را نزد همگان (داخل و خارج) با اهمیت و سرنوشت‌ساز جلوه می‌دهد.
۱) قوه مجریه بیشترین نقش را در اداره امور کشور در ابعاد مختلف برعهده دارد و عمده امکانات کشور نیز در اختیار آن می‌باشد و رئیس جمهور دومین شخصیت رسمی کشور بعد از رهبری شناخته می‌شود.
۲) بررسی تمامی انتخابات در ایران نشان می‌دهد که در روز انتخابات حرف اول و آخر را مردم با رای خود می‌زنند. به عبارت دیگر، انتخابات در ایران کاملا آزاد، سالم و رقابتی برگزار می‌شود و هر کس بتواند اعتماد مردم را به خود جلب نماید، رای اکثریت مردم به سمت او سرازیر می‌گردد. بنابراین ، همه تلاش‌ها و فعالیت‌‌‌های انتخاباتی برای تاثیرگذاری برافکار عمومی و جهت‌دهی به رای مردم است.
در هر انتخاباتی و از جمله انتخابات در پیش روی، عوامل و فاکتورهای مختلفی برنتیجه نهایی انتخابات تاثیر دارد که اهم آنها عبارتند است از: مردم و تمایلات روحی روانی آنها در گزینش افراد، رهبری و هدایت‌های کلی و عمومی ایشان ، جریان‌‌های سیاسی، احزاب و گروههای فعال در صحنه انتخابات، رفتار انتخاباتی گروههای مرجع و تاثیرگذار مانند مراجع عظام تقلید، علما، روحانیون، هنرمندان و ورزشکاران، تلاش و تحرک نیروهای مردمی و دلسوز انقلاب، رفتار و عملکرد مسئولان بویژه دولت کنونی و همچنین سیاست دولت‌های خارجی از طریق شبکه‌های رسانه‌ای و عوامل خود در ایران.
با توجه به مطالب مذکور، سوال این است که در نظام ولایی و دینی ما که مردمسالاری دینی از مهمترین مشخصات و امتیازات آن می‌باشد، بهترین و مناسب‌ترین نوع نگاه به رهبری در مقوله انتخابات چگونه باید باشد؟ مردم، اصحاب رسانه، احزاب و گروههای سیاسی، کاندیداها و هواداران آنها به جایگاه رهبری و موضع ایشان در قبال انتخابات چه نوع نگاهی باید داشته باشند و در واقع کدام نوع نگاه صحیح‌تر است؟ به عنوان مثال این روزها اخبار جسته و گریخته‌ای به گوش می‌رسد از ملاقات برخی افراد با رهبرمعظم انقلاب اسلامی و در حاشیه آن بعضا این مطلب شنیده می‌شود که افراد ملاقات کننده جویای نظر معظم له می‌شوند برای اینکه وارد عرصه رقابت‌های انتخاباتی بشوند یا نه؟ سیره عملی مقام معظم رهبری در قبال این قبیل سوالات این است که ایشان نفیا و اثباتا موضعی اتخاذ نمی‌کنند. این اتخاذ موضع حکیمانه از آن جهت است که در فضای سیاسی جامعه، آمدن یا نیامدن یک فرد به نام رهبری نباشد.
روی فردی این گونه مانور داده ‌شود که ایشان با نظر مثبت و مساعد رهبری وارد عرصه انتخابات شده یا اینکه رهبری مخالف آمدن فلان فرد به عرصه انتخابات است. برهمین مبنا و اساس می‌توان دریافت که در مقطع رقابت‌های انتخاباتی بین جریانها و کاندیداهای مختلف، بهترین نوع نگاه به رهبری چگونه باید باشد؟ به عنوان مثال آیا این نگاه درست است که در آستانه انتخابات، در فضای سیاسی جامعه تبلیغ شود که رای ایشان روی فلان فرد است . قطعا این نگاه نه تنها درست نیست ، بلکه به مصلحت نظام و کشور نیز نمی‌باشد. فهم این مطلب بسیار روشن است. ۳۰ سال از انقلاب اسلامی می‌‌گذرد و طی این ۳۰ سال انتخابات بسیار زیادی انجام شده است.
در زمان حضرت امام (ره) و در زمان مقام معظم رهبری ، سیره این دو بزرگوار همواره این بوده که رای آنها حتی از نزدیکانشان پنهان باشد. این اهتمام به حفظ رای به خاطر یک مصلحت بالاتر است . رهبر معظم انقلاب اسلامی در مقاطع انتخاباتی گذشته و بویژه در انتخابات ریاست جمهوری معتقد بوده و هستند یک نفر از میان کاندیداهای مختلف باید از طریق رای مردم برگزیده شود، حتی با صراحت اعلام می‌داشتند که رای ایشان را حتی نزدیکان هم نمی‌دانند که به چه کسی است.
بنابراین جریان‌های سیاسی، احزاب، گروه‌ها و تشکل‌ها در موقع انتخابات نباید از رهبری خرج کرده و تبلیغ کنند که رای رهبری با فلان فرد است . اگر این نگاه، نگاه درستی در قبال انتخابات است، سوال اینجاست که پس نقش رهبری در این موضوع مهم سیاسی و سرنوشت‌ساز کشور چیست؟ این نقش را به راحتی می‌توان با مراجعه به سیره نظری و عملی حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری به دست آورد. این بزرگواران در هر انتخاباتی دو راهبرد اساسی را دنبال کرده‌اند.
۱ ) راهبرد ایجاد فضای مناسب برای یک مشارکت حداکثری با حضور آحاد مردم پای صندوق‌های رای. به هر حال در تمامی انتخابات تاکنون دشمنان و مخالفین این تلاش را داشته‌اند تا با تبلیغات سوء جلوی یک انتخابات پرشور و نشاط را در ایران بگیرند.
در نقطه مقابل این حرکت دشمنان و بدخواهان حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری طی بیانات مهم و در نوبت‌های مختلف در آستانه هر انتخاباتی، برحضور تمامی کسانی که واجد شرایط رای دادن هستند، تاکیدداشته و بعضا وجوب آن را گوشزد کرده‌اند.
۲) راهبرد انتخاب اصلح و انتخاب شایسته‌ترین از میان کاندیداهای حاضر در صحنه رقابت انتخاباتی. در این راهبرد، رهبری همواره با تبیین شرایط، اقتضائات زمانی، حساسیت‌ها و نگاه دشمنان به انتخابات، با ارائه ملاک‌ها، معیارها و شاخص‌ها سعی کرده‌اند تا مردم را به صورت کلی و عمومی به سمت انتخاب مناسب‌ترین فرد که قادر باشد متناسب با شرایط و نیازهای زمان مدیریت اجرایی کشور را عهده‌دار گردد، سوق دهند. در چنین وضعیتی، هر چند افراد ولایتمدار و پیرو ولایت وظیفه دارند تا با توجه به ملاک‌های ارائه شده از سوی مقام معظم رهبری و با پیدا کردن شناخت عمیق و دقیق در مورد کاندیداها و جریان‌ها و احزاب سیاسی حامی آنها، نزدیکترین فرد به این ملاک‌ها را تشخیص داده و انتخاب نمایند، لکن کسی حق ندارد تبلیغ نماید نظر رهبری فلان فرد خاص است.
اگر قرار بود نظر رهبری در جامعه تبلیغ شود، خود معظم له نسبت به این موضوع اقدام می‌فرمودند . البته سوال از افراد صاحب‌نظر برای تشخیص بهترین فرد، کار صحیحی است و افراد مورد مشورت نیز می‌توانند بگویند به نظر من با این معیارها و ملاک‌های موردنظر و تاکید رهبر انقلاب، فلان کاندیدای انتخابات نزدیکترین فرد به این ملاک‌ها است. به نظر می‌رسد که این نوع نگاه به رهبری و انتخابات بهترین نگاه باشد. اگر این نگاه صحیح است همگان باید تلاش کنند در انتخابات آن را نهادینه سازند.

مهدی اسماعیلی

منبع : روزنامه رسالت