نجیبان هزاره سوم‌!

‌برخی طرفداران دولت نهم، رئیس ایـن دولـت را «مـعـجـزه هزاره سوم» نامیده‌اند. اما ظاهراً معجزه‌گری در هزاره سوم، تنها ویژگی‌ این دولت نیست بلکه بـراسـاس ادعـاهـایی که اخیراً مطرح می‌شود دولت نهم را باید الگوی نجابت در هزاره سوم - و شاید در طول تاریخ- دانست. چندی قبل وزیر کشور که از دوستان نزدیک احمدی‌نژاد است وضعیت فعلی در فضای انتخاباتی کشور را به نجابت دولت نهم ارتباط داد. این سخنان محصولی - که دیروز با زبانی دیگر تکرار شد - به گونه‌ای بود که گویی در دوره‌های سابق، قبل از آغاز زمان رسمی تبلیغات انتخاباتی، هیچ یک از کاندیداها فعالیت‌های تبلیغاتی نداشته‌اند و اکنون برای نخستین بار، عده‌ای از نجابت دولت نهم سوء استفاده می‌کنند! البته نشانه‌های اولیه این نجابت زمانی برای مردم آشکار شد که یک دستگاه دولتی در فارس، برای توجیه جلوگیری از سخنرانی خاتمی، دروغی را به تولیت آستان شاهچراغ (ع) نسبت داد که بلافاصله توسط آیت‌الله دستغیب تکذیب شد. هم‌زمان با این رفتار نجیبانه، مسئولان دانشگاه‌های دولتی در همدان و گرگان، مانع سخنرانی کروبی شدند و کروبی هم از پشت درهای دانشگاه برای دانشجویان سخنرانی کرد تا مخابره تصاویر این سخنرانی دیدنی به اقصی نقاط جهان، تعریف جدید از نجابت دولتی‌ها را برای همگان آشکار سازد.
وزیر کشور در حالی تحمل در برابر سخنرانی کاندیداهای احتمالی را نشانه نجابت دولت دانسته است که در انتخابات ریاست جمهوری نهم، رئیس جمهور فعلی به صورت زودهنگام از نجابت دولت قبلی استفاده کرد که اخبار مربوط به سخنرانی‌های انتخاباتی او در دانشگاه شهید بهشتی تهران، یک مرکز دانشگاهی در قم و بعضی مراکز دولتی دیگر توسط خبرگزاری‌های اصولگرا مخابره شد و روزنامه‌های حامی احمدی‌نژاد نیز به انعکاس آن پرداختند. اما نکته مهم‌تر آن است که وزیر کشور از یک موضوع اساسی غفلت کرده است. این موضوع، توجه به جایگاه قانونی »تبلیغات زودهنگام« می‌باشد. قاعدتاً این سوال برای بسیاری از افراد وجود دارد که »اگر این تبلیغات، در تضاد با احکام قانونی است، وزیر کشور براساس کدام اختیار قانونی، تنها برای اثبات نجابت دولت نهم در برابر این قانون شکنان سکوت مـی‌کـند؟ اگر هم قانونی در این مورد وجود ندارد و کاندیداهای دوره دهم انتخابات، همان راهی را می‌روند که احمدی‌نژاد و سایر کاندیداها در دوره نهم رفتند، پس چه جای منت و ادعای نجابت؟« همچنین اگر مجموعه رفتار برخی مدیران وابسته به دولت از چند ماه قبل تاکنون نشانه نجابت باشد برای تحمل اجتناب ناپذیر رقبای احمدی‌نژاد در برابر تبلیغات یکسویه رسانه‌های عمومی چه نامی می‌توان انتخاب کرد؟
‌»‌حُسن استفاده« همراه با نجابت دولت نهم از برخی مـصـوبـات قـانـونی برای جلب توجه رای دهندگان و محرومیت قبا از چنین امکانی، موضوعی نیست که کسی بتواند آن را تکذیب کند. مثلاً در همین روزها، اخبار متعددی در خصوص اجرای کامل قانون نظام هماهنگ و افزایش حقوق بازنشستگان از خرداد ماه در رسانه‌ها منعکس می‌شود. در حالی که این افزایش، منطبق بر مصوبه قانونی مجلس است و دولت نهم در دو سال گذشته، بارها در برابر تذکر نمایندگان مجلس نسبت به تاخیر در اجرای این قانون، »سکوت نجیبانه« پیشه ساخته است و اکنون به صورت کاملاً اتفاقی، در آستانه انتخابات، وعده اجرای کامل آن قانون داده می شود! کاندیداهای رقیب در برابر این بهره‌برداری تبلیغاتی دولت نهم، اهرم زیادی در اختیار ندارند و ناچار به سکوت هستند. اگر ادعای تحمل دولتی‌ها در برابر آغاز فعالیت کاندیداهای رقیب، نشانه نجابت دولت باشد، بسته بودن دست رقبای احمدی نژاد در این عرصه، نشانه چیست؟
دو هفته قبل، ادعای کاملاً تبلیغاتی مسئولان دولتیدر خصوص »عزم دولت برای پرداخت یارانه ۶۰ هزار تومانی و مخالفت مجلس با آن« بارها از رسانه ملی پخش شد. این در حالی بود که پاسخ چند نماینده مجلس به این ادعا، حتی یک بار در رسانه ملی منعکس نگردید. لابد این گونه تبلیغات یک طرفه، هم نشانه نجابت دولت در برخورد با سایر قوای کشور و اختیارات آنهاست و هم دلیلی کامل بر رفتار نجیبانه رسانه ملی! تنها نقطه ابهام در این عرصه، پاسخگویی بعضی نمایندگان مجلس است که اعلام کرده اند: »دولت با قیمت فعلی نفت نمی تواند یارانه ۲۰ هزار تومانی هم بدهد چه رسد به یارانه ۷۰ هزار تومانی.« راستی این افشاگری مستدل در برابر تبلیغات همراه با نجابت دولت، شایسته چه نامی است؟ از همه این ها بالاتر، اگر مجموعه رفـتـارهای دولت را نجابت بنامیم برای صبر و تحمل هـمـوطـنـان، چـه نـامـی بـایـد برگزید؟ مردم بیش از دو سال صبر کردند تا دولت، مصوبه مجلس در خصوص نظام هماهنگ را اجرا کند و تصمیم دولت برای اجرای این قانون، زمانی اعلام می شود که به خاطر افزایش بی سابقه تورم، »حقوق افزایش یافته« از ارزشی به مراتب کمتر از حقوق بسیاری از کارمندان در زمان تصویب قانون نظام هماهنگ برخوردار است. به راستی تحمل قشر عظیم و زحمتکش از زمان تصویب قانون تا روزهای منتهی به انتخابات، نشانهدقیق تری از نجابت است یا سکوت دولت در برابر یک رویه رایج در همه دوره‌های انتخابات؟ در یک کلمه، اگر قرار باشد فرد یا افرادی را »الگوی نجابت« بنامیم، چه کسانی برای دریافت این عنوان مستحق تر هستند: معجزه گران هزاره سوم که مهم ترین موضوع برای آنها، اثبات متفاوت بودن نسبت به دیگران است یا بسیاری از مردم صبور ایران که در هزاره سوم، تنها از طریق معجزه می توانند زندگی خود را تامین کنند؟

منبع : روزنامه آفتاب یزد