نمایشگاه کتاب، آیینه فرهنگ ناب ایرانی

نمایشگاه - فروشگاه- گردشگاه بین المللی کتاب تهران، درچشم انداز فرهنگ ناب ایرانی، در بهاری دیگر شور آفرین گشته است. زیرا، ایران سرای فرهنگ جهان است. نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، بزرگترین فروشگاه کتاب جهان است. راسته های کم عرض و تو درتو و دیواره های کوتاه غرفه های دوست داشتنی نمایشگاه، خاطره انگیزترین گردشگاه فرهنگی- ادبی جهان است! مردم فهیم و جوانان پرشور ایرانی، فرهنگی ترین و با شعورترین و مودب ترین و قانع ترین گردشگران فرهنگی جهانند!
باز عطر بهشت کتاب از آسمان بارانی بهار رسید. نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در زیباترین فصل و رویایی ترین ماه سال، همچون غنچه های بهاری در منظر فرهنگ مداران شکوفا شد.
این ها اغراق نیست. واقعیات شیرین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران است. نه همین سال، که از سال ها پیشتر و بی گمان درسال های آینده نیز این چنین خواهد بود. چرا که بازدیدکنندگان و مخاطبان مخلصش از هدفی فرهنگی و با دیدگاهی آمیخته به فرهنگ و پـشتوانه ای فرهنگی به قدمت تاریخ برخوردارند!
نمایشگاه بین المللی کتاب تهران این میعادگاه فرهنگ دوستان و هنر پروران، هرگز دست رد بر سینه بازدیدکننده ای نمی نهد.
هرساله در روزهای بهاری نمایش، از بزرگترین فروشگاه بین المللی کتاب جهان، هیچ کس و در هیچ شرایطی دست خالی برنمی گردد.
هر شخصیتی با هر بضاعتی دراین وادی گام نهد، به آسانی می تواند به هدف و مرادش برسد. هر کتابی ،درهر ژانری و صد البته آثاری به دور از آلاینده های مهلک اخلاقی قابل دسترسی است.
مگر آلودگی غیرمستقیم و در لفافه کالای فرهنگی عجین شده باشد و درکام مخاطب تزریق شود.
درسالم ترین، بی آلایش ترین، مطمئن ترین، فرهنگی ترین، زیباترین و جان کلام «دلی» ترین گردشگاه فرهنگی عالم، به وسعت نمایشگاه بین المللی کتاب تهران، می توان روزی خاطره انگیز، دوست داشتنی و به یادماندنی را گذراند.
بی شک صمیمی ترین، دوست داشتنی ترین نمایشگاه بین المللی کتاب، می باید همین نمایشگاه بهاری باشد. دراینجا بشاشیت را می توان دربازتاب چهره بازدیدکنندگان سرزنده اش دریافت. زنان و مردانی که اغلب با امکانات کم و مشکلات زیاد به صورت انفرادی و یا گروهی، خود را از شهرهای دور و نزدیک می رسانند تا ساعاتی را در بهار کتاب تنفس نمایند.
دشواری های ناگزیری هم اگر هست، زمانی به نظر نمی آید که دریابیم، برپایی نمایشگاه چه درمحل نمایشگاه دائمی و چه طی سه سال اخیر در محل مصلای تهران، به واقع ازسر جبر بوده است. زیرا نه امکانات نمایشگاه بین المللی تهران و نه مصلای نوساز تهران، به منظور نمایش کتاب ، آن هم بدین وسعت و درچنین حجم استقبال عمومی، در نظر گرفته نشده بوده است. این دو مکان، درنهایت، شاید توانسته باشند، تنها بخشی از نیازهای جانبی این مقوله فرهنگی با اهمیت را بر آورده نماید. حال اگر موقعیت مناسب تر مصلی را نسبت به نمایشگاه بین المللی تهران، حالا چه از لحاظ امکانات دسترسی و یا عدم پراکندگی آزاردهنده سالن ها ارزیابی کنیم، باز هم نمی توان مدعی بود خواسته های معقول و بایدها و موارد جانبی چنین نمایشگاه عظیمی را برآورده ساخته است!
با تمام فراز و نشیب ها، دو نکته اساسی را نبایستی از نظر دور داشت یکی نیاز روز افزون ناشران برای حضور و استفاده نمایشگاهی، آن هم با شرایط چند منظوره اش و دیگری حجم رو به گسترش اقبال عمومی مردم فرهنگ دوستی را که سال به سال مشتاق تر هم به نظر می آیند.
ولی نکته اساسی آنکه، چنین مشکلاتی باعث نشده تا مسئولان فرهنگی نیز درمانده گردند. زیرا شاهد هستیم همه ساله با درایت مدیران نمایشگاه و با تغییر و تحولاتی درحد مقدور، از حاد شدن موضوع جلوگیری شده و نهایتاً همه مسائل جانبی، برای اغلب مردم و مسئولان با خاطره خوش به پایان رسیده است.
دیگر نکته قابل ذکر اینکه می باید به این فرصت فرهنگی بسیار تاثیر گذار با آینده نگری و دیدگاهی وسیع تر نگریسته شود.
از منظر روند روبه رشد نمایشگاه چه از لحاظ تقاضای ناشران و یا توقعات به حق مشتاقان و تمایل و نیاز عمومی، لازم است توجه ویژه ای به این امر بشود. بعید نیست درچند سال بعد و حتی در کمتر از یک دهه، تقاضای مردم ایران زمین، از حد یک نمایشگاه کوتاه مدت فراتر رود و انتظار و اشتیاق عمومی به حدی افزایش یابد که تنها شهرکی فرهنگی - نمایشگاهی بتواند کارساز و جواب گو باشد.
سیر صعودی بایدهای نمایشگاه بین المللی کتاب تهران درسال های اخیر نشان می دهد این مطلب گزافه ای نیست. واقعیتی است که بایستی آن را در افق سرمایه گذاری های فرهنگی و زمینه سازی های فعلی، از هم اکنون رصد نمود.

محمدعلی گودینی

منبع : روزنامه کیهان