با امید به آینده

سال ۸۷ را باید سال تصمیم های بزرگ برای بخش خصوصی و مهم تر از همه سازمان نظام صنفی رایانه ای نامید. مهم ترین این تصمیم ها را امیر حسین سعیدی نایینی رییس سازمان نظام صنفی رایانه ای گرفت. در حالی که همگان پیش بینی می کردند که یک سوی رقابت انتخاب رییس سازمان شان سعیدی نایینی باشد و البته گروه زیادی هم از این وضعیت راضی به نظر می رسیدند، اما او که پیش تر تصمیمش را گرفته بود، با صراحت اعلام کرد که برای بار دوم در انتخابات ریاست سازمان شرکت نمی کند.
● تصمیم بزرگ سعیدی
این اقدام سعیدی آنچنان غیر منتظره بود که هر کس برای آن تعبیری داشت. اما با این حال سعیدی با همه نفوذ و قدرت و مهم تر از همه جذبه کاری که در بخش خصوصی و دولتی داشت از رقابت کنار رفت. او خوب می دانست مدیریت های فسیلی آفت اصناف هستند و نباید مصالح صنف را فدای قدرت طلبی یک فرد یا گروه کرد. از سوی دیگر خودش گاه و بی گاه در تریبون های مختلف از این نوع مدیریت های فرسایشی انتقاد کرده بود و اگر می آمد، برای همیشه خودش را به تاریکخانه فراموشی اذهان هم صنفانش می فرستاد و صداقت، صراحت و قاطعیتش زیر سوال می رفت. سعیدی خوب می دانست که اگر می ماند، خیلی ها پا به عرصه رقابت نمی گذاشتند و صنف فناوری اطلاعات تا آخر عمر از او به عنوان پدرخوانده یاد می کرد. ضمن آن که می دانست آدم های عصر فناوری مثل خود فناوری باید سریع رشد و تغییر کنند. در هر صورت انصراف سعیدی از شرکت در انتخابات او را در جایگاه مرد سال نشاند و تا مدتها صدرنشین خبرهای رسانه های صنف شد.
● صنف در انتظار تصمیم رییس جمهور
اما پس از دوره سه ساله ریاست سعیدی، یک انتخابات پرشور در میان مدیران جدید صنف برگزار شد و پرویز رحمتی مدیریت سازمان نظام صنفی تهران را به عهده گرفت. در این میان سازمان نظام صنفی رایانه ای کشور نیز برای کرسی ریاست سه گزینه را به رییس جمهور پیشنهاد داد که تا زمان نگارش این مطلب و با گذشت بیش از دو ماه هنوز رییس جمهور در این خصوص تصمیمی نگرفته است. البته شنیده می شود که شاید نتیجه ریاست سازمان نظام صنفی رایانه ای کل کشور بعد از انتخابات ریاست جمهوری اعلام شود که به گفته کارشناسان این موضوع نیز نقض آشکار قانون است. اما این که چه کسانی در انتخابات سازمان کاندیدا شدند نیز خود بخشی از ماجراهایی بود که اگر چه در سال ۸۷ اتفاق افتاد اما بیشتر آنها در سال ۸۶ رقم خورده بودند. حضور علیرضا علمی دبیر انجمن شرکت های اینترنتی در انتخابات، به مزایده VoIP باز می گردد. ماجرای مزایدهVoIP هم از همان ماجراهای قدیمی و به ظاهر تمام شده بود که بخشی از صنف را درگیر خود کرد. ماجرا از این قرار بود که وقتی دولت تصمیم گرفت مزایده ای به شیوه خودش برگزار کند، مدیران VoIP که از سال ۸۴ و پیروزی نسبی در جلوگیری از تعیین تکلیف این حوزه توسط دولت، کجدار و مریز کارشان را ادامه می دادند، حالا با دولت روبه رو بودند و دولت نیز در این میان به دنبال آن بود که مزایده را آن گونه که صلاح می داند برگزار کند. اما در این میان و در مواجهه با این مزایده دو جبهه دیگر در بخش خصوصی فناوری اطلاعات کشور شکل گرفت که تا پایان سال ۸۷ اثرات این جبهه گیری تمام اتفاقات سال را تحت الشعاع قرار داد. جبهه انجمن شرکت های اینترنتی و دبیر آن علیرضا علمی سعی کردند توجه همه شرکت های VoIP را به زوایای مختلف مزایده جلب کرده و آنها را متحد کنند تا نسبت به مزایده عکس العمل مناسبی نشان دهند؛ که ظاهرا موفق شدند. اما سوی دیگر ماجرا یعنی سازمان نظام صنفی رایانه ای اعتراض خود را با تاخیری یک ماهه آغاز کرد، البته اعتراض سازمان کارشناسانه تر، نرم تر و حقوقی تر بود. با این حال مزایده برگزار شد و سه شرکت تراشه سبز، ضحی کیش و پیشگامان کویر یزد به عنوان برندگان مزایده معرفی شدند. انجمن شرکت های اینترنتی پس از ماجرای مزایده VoIP چون از سوی مجمع تشکل های صنفی حمایت نشد راه خود را این مجمع جدا کرد و عملا کاندیداتوری علیرضا علمی در انتخابات سازمان نظام صنفی رایانه ای پایانی بر روابط این دو نهاد بود. در حال حاضر نیز انجمن و سازمان با حفظ فاصله اما دوستانه برای تعیین تکلیف شرکت های VoIP تلاش می کنند. اما این مزایده بحث برانگیز باعث نزدیکی انجمن شرکت های اینترنتی، مجلس شورای اسلامی و قوه قضاییه شد که نتیجه این دوستی نیز طرح کمیته مخابرات برای خارج کردن سازمان تنظیم مقررات از زیرمجموعه وزارت ارتباطات بود.
در سوی دیگر روابط زیرساخت با این انجمن آنچنان به تیرگی گرایید که در پایان سال زیرساخت از مردم خواست کارت های تلفن خود را زودتر مصرف کنند، چون هر لحظه ممکن است سرویس شرکت ها قطع شود! علیرضا علمی در کسوت منتقد سازمان در انتخابات شرکت کرد، اما در این میان فهرست سیاهی منتشر شد که باقر بحری و علیرضا علمی را ازفهرست ائتلاف ها حذف می کرد. این اتفاق با انتقادات تند و نطق های آتشین علی پور، مدیرعامل شرکت فراسو و برخی دیگر از مدیران سخت افزاری روبه روشد. باقر بحری وارد عرصه انتخابات شد و ائتلاف اتحاد و البته سخت افزاری ها پیروز شد. در شهرستان ها نیز انتخابات جذاب بود اما حاشیه های تهران را نداشت. انتخابات شورای مرکزی با سهم خواهی شهرستانی ها و پیروزی آنها برگزار شد، اما در نهایت با سخنرانی های داغ سعیدی ریاست به تهرانی ها سپرده شد. اکنون صنف منتظر است که رییس جمهور از میان رحمتی، بحری و خادمی یکی را به ریاست سازمان برگزیند.
● سهم خواهی رایانه ای ها از اتحادیه
فروشگاه های رایانه که اصولا در انتخابات اتحادیه صنف رایانه، داده ورزی و ماشین های اداری شرکت نمی کردند، پس از چند اتفاق کوچک و بزرگ به این نتیجه رسیدند که اگر خودشان مدیر اتحادیه باشند، شاید نتایج بهتری هم بگیرند. بنابراین ائتلافی در میان فروشگاه های تهرانی تشکیل شد تا به نمایندگی از ۷۰۰ فروشگاه، از وزارت بازرگانی بخواهند اتحادیه ای جدا تشکیل شود. کش و قوس فراوانی در این ماجرا اتفاق افتاد اما نتیجه این شد که طرفداران جدایی اتحادیه توانسته اند اتحاد خوبی میان فروشگاه های رایانه ای به وجود بیاورند تا حداقل اگر اتحادیه جدا نشد، در انتخابات بعدی، هیات مدیره رایانه ای باشد.
● درسرهای قدیمی
مدیران سازمان نظام صنفی رایانه ای تمام تلاش شان را کردند که ماجرای پلمب شرکت ها به دلیل عضو نبودن در اتحادیه صنف رایانه، داده ورزی و ماشین های اداری در سال ۸۶ به پایان برسد و با آغاز ۸۷ دیگر دردسری از این بابت نداشته باشند؛ اما با شروع سال ارسال اخطارهای اتحادیه دوباره شروع شد و شرکت هایی بزرگ به سرعت حق عضویت خود را پرداختند تا از حواشی این ماجرا در امان باشند. با این حال مدیران سازمان نظام صنفی رایانه ای به شدت به اقدام اتحادیه اعتراض کردند و در نهایت در خردادماه ارسال اخطاریه به درخواست وزارت بازرگانی متوقف شد تا ماجرا تعیین تکلیف شود.در این میان شرکت سگال شرق به تقاضای سازمان نظام صنفی رایانه ای به عضویت اتحادیه در نیامد و ۲ماه تعطیلی هزینه های هنگفتی برای این شرکت به دنبال داشت. البته این تنها موضوعی نبود که برای اتحادیه و سازمان نظامی صنفی چالش برانگیز شد. ماجرای استقلال اتحادیه صنف رایانه و داده ورزی و ماشین های اداری خود نیز چالش هایی را در پی داشت. در واقع اتحادیه ای ها با جمع آوری امضا به دنبال ایجاد اتحادیه رایانه ای مستقل بوده و هستند که اگر چه سازمان به طور مستقیم وارد این ماجرا نشد، اما درگیر حواشی آن بود. و بالاخره یکی دیگر از موضوعاتی که سازمان تا پایان سال پیگیری کرد، موضوع مزایده وایمکس بود که در نهایت پیروز میدان این مزایده در یک بازی نابرابر، چهار شرکت برخاسته از بدنه دولت یعنی مبین نت، ایرانسل، اسپادان و رایانه دانش گلستان بودند.

نویسنده: نگار نجفیان

منبع : ماهنامه تحلیلگران عصر اطلاعات