با برنامه ، بی هیاهو

ظرفیت آقای خاتمی می تواند در مسائل مربوط به اروپا و آمریکا مورد استفاده قرار گیرد، یا آقای هاشمی در مسائل منطقه خاورمیانه و آقای ناطق در مسائل روسیه و آسیای مرکزی؛این ها ظرفیت های متعلق به کشور هستند که برایشان هزینه شده است.
زمان سپری شده از ایام تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری تا همین جای کار وزن، عیار و توانایی هر یک از کاندیداها در اجرای برنامه ها و وعده هایشان را تا حد زیادی روشن ساخته و در این میان آنچه نظر اهل دقت و انصاف را به خود جلب کرده بیشتر عیان شدن توانمندی های دکتر محسن رضایی است.
رضایی تا چند روز قبل از ایام رسمی تبلیغات، ترویج روحیه ایثارگری در فضای سیاسی را با پیگیری نظریه دولت ائتلافی و تلاش برای حمایت از نامزدی دیگر دنبال می‌کرد، او سر انجام برسردوراهی عافیت طلبی وانفعال یا ورود ایثارگرانه به صحنه، راه دوم را برگزید و در دقیقه ۹۰ در رقابتی نابرابر به لحاظ امکانات مالی و تبلیغی پای به میدان رقابت نهاد و تکلیف گرا بودن خویش را بار دیگر به اثبات رساند.
سردار سرافراز دوره دفاع مقدس و دکترای اقتصاد امروز در کارزار رقابت های انتخاباتی تا همین جا طوری عمل کرده است که سرور و غرور دوستدارانش را دو چندان ساخته و جمع کثیری از ملت نیز امروز می بینند که او برنامه دارترین و قاطع ترین نامزد در صحنه انتخابات است، در حالی که برنامه ها و قاطعیت خود را در مسیر تشکیل دولت ائتلافی و استفاده از همه ظرفیت های کشور قرارداده، ایثارگرانه و با تهور به صف جبهه متحد انحصارگرایی زده و ادبیات نوینی را در جامعه ایران ترویج می نماید.
برای پاسخ به سؤال "چرا محسن رضایی؟" توجه به همین نکات و آنچه در روزهای تبلیغات رخ داده کافی است، اما باز خوانی نکاتی چند از آنچه او در این روزها گفته خالی از لطف نبوده و پاسخی عینی تر به علت انتخاب رضایی و توجه کارشناسان و اقشار مردم به نظرات او را بدست می دهد.
دقت بر این گفته ها(که نقل به مضمون مورد اشاره قرار می گیرد) روشن می سازد که چرا رضایی در بازی رنگ ها و انگ ها، با رنگ صداقت و صراحت ، امروز متفاوت ترین نامزد، پدیده صحنه انتخابات و منطبق ترین نامزد با مصالح و منافع ملت و کشور عزیزمان ایران است؟
● تحول مدیریتی و خاطره شهید بزرگوار
ضرورت تحول مدیریتی از شاخصه های گفتار رضایی است؛ او در یکی از برنامه های تلویزیونی خاطره ای از شهید بزرگوار زین الدین نقل کرد که روزی ایشان آمد و تقاضای تعویض خود با برادرانی دیگر داشت و می گفت من می خواهم به آنها کمک کنم، بگذارید جانشین آنها باشم نه فرمانده شان، که قبول نکردم؛ اما ببینید الان روحیه و روش مدیریتی کشور چگونه است؟
در دوران دفاع مقدس شهروند ایرانی اهل بندر عباس و آذربایجان و دیگر نقاط در یک یگان جانانه از میهن دفاع کردند، امروز چرا نتوانیم با هم کار کنیم؟
مگر در آمریکا خانم کلینتون با اوباما رقابت نکرد؟ مگر گیتس وزیر دفاع بوش و اوباما نیست؟ مگر از کارتر در دوره بوش در مسایل دیگر نقاط استفاده نشد؟ چطور آنها با هم کار می کنند؟ ما چرا نتوانیم؟
من محدودیتی برای استفاده از نیروهای ارزشی و توانمند در کشور ندارم؛ مثلا ظرفیت آقای خاتمی می تواند در مسائل مربوط به اروپا و آمریکا مورد استفاده دولت و نظام قرار گیرد، یا آقای هاشمی در مسائل منطقه خاورمیانه و خلیج فارس و آقای ناطق در مسائل روسیه و آسیای مرکزی و دوستان دیگر مثل آقایان ولایتی و روحانی در جاهای دیگر، این ها ظرفیت های متعلق به کشور هستند که برایشان هزینه شده است.
من سرباز ملت ایران هستم از خیابان ها و جبهه ها بالا آمده و راه استفاده از منابع انسانی را بلدم و می دانم عملگرایی چه مزایایی دارد، شعار عمل نکرده هم ندارم.
● اتوبان را قبل از حرکت آماده کرده ام
حدود دوازده سال کار کارشناسی برای برنامه هایم دارم ،یک بخش آن عملیاتی شده در واقع با زحمت دوستان بخشی از برنامه ها به سند چشم انداز و سیاست های کلی تبدیل شده و رهبری آن را ابلاغ کرده اند.
برای حرکت خود از قبل اتوبان ساخته ام. انقلاب اقتصادی، تحول فرهنگی و اصلاح سیاسی را بند به بند قانون و برنامه کرده و پی گیری خواهم کرد.( می دانیم که دکتر رضایی اعلام داشته قانون و برنامه حقوق شهروندی را در حدود ۵۰۰ بند تهیه و به مجلس ارائه خواهد کرد، همچنین محورهای انقلاب اقتصادی ایشان نیز منتشر شده و در برنامه های تبلیغی در حال تشریح و تبیین است.)
کسی که مسئول شود و بگوید نگذاشتند کار کنم، این اهانت به ملت و غیر قابل قبول است. باید پرسید کی متوجه شدید نمی توانید یا نمی گذارند کار کنید؟ قبل از قبول مسئولیت، طی دوره مسئولیت یا بعد از آن؟ این حرف ها پذیرفتنی نیست.
● عینیت، صداقت و صراحت در کلام رضایی
این مجال فرصت آن نیست که تمام گفته های دکتر رضایی در ایام تبلیغات آورده شود اما در تبیین نظرات وی توجه به عینیت، صداقت و صراحت گفتار او ضروری است، مثل این گفته ها:«صندوق توسعه ملی از درآمدهای نفتی را در سال اول دولت، تشکیل می دهم. طی ۴ سال حداقل ۱۰۰ میلیارد دلار سرمایه خارجی در ایران جذب می کنم. نفت را به سرمایه مولد در کشور تبدیل خواهم کرد. در کنار کابینه رسمی کابینه سایه(حامی فکری دولت) را تشکیل می دهم. برای مدت ۳ سال ۵۰ درصد از حقوق فارغ التحصیلان دانشگاه ها را به بنگاه هایی که آنها را جذب می کنند پرداخت خواهم کرد. بحث رابطه ایران و آمریکا را با طرح مشخص از آسمان به زمین خواهم آورد و ده ها مورد دیگر که رضایی عینی، صمیمی و قاطع با مردم در میان گذاشته است و گوهر وجودی این دیرآمده به صحنه انتخابات و این عامل به تکلیف را نمایان تر از پیش ساخته است.»
● پدیده صحنه انتخابات
تنها چند روز دیگر مردم ایران برای انتخاب رئیس جمهور خویش به پای صندوق های رای خواهند رفت، نتیجه انتخابات هر چه باشد محسن رضایی مهر خود را به این انتخابات زده و تاثیر خویش را بر آن نهاده است.
او هوایی تازه و روحی جدید در کالبد رقابت های سیاسی ایران دمیده است. فرصت و امکاناتش کمتر از دیگران بوده، اما همین تنگناها خود اثبات کننده صداقت و راستی او در بیان کاستی ها و موانع پیش رویش برای ارتباط با مردم است او در فیلم مستند زندگی اش گفت: وقتی از سپاه بیرون آمدم دیدم آنچه نگرانش بودم رخ داده، قدرت همچون غنیمتی تقسیم شده و بدون قرار گرفتن ذیل یک جناح و لیست راه ها بسته است و معتقدم اگر درایت رهبری نظام نبود همین مجال اندک هم برای امثال من فراهم نمی بود.
به هر حال او از مجال اندک استفاده بهینه کرده و امروز در صحنه است اگر چه مجالش کم است اما توان و عیارش بسیار بالاتر از برخی مدعیان است.
به او اعتماد کرده ایم و بدین اعتماد مفتخریم. دکتر رضایی در دانشگاه شریف گفت:« به هر کس خواستید رای بدهید اما باور کنید جوانان فرصت ها و فرشتگان نجات این کشور هستند.» رضایی روی نگاه و نظر جوانان حساب ویژه باز کرده و به آنها اطمینان دارد؛ آینده نیزازآن جوانان است، باور داریم هم امروز و هم فردا متعلق به نگاه و افکار جوان است، همان که صداقت، عینیت و صراحت را می پسندد.
شما چطور؟ آیا در نگاه و افکارتان رد و طرحی از جوانی هست؟

یادداشت عظیم عباس زاده در حمایت از محسن رضایی

منبع : سایت تحلیلی خبری عصر ایران