پرورش دهنده زنبور عسل - The Bee Keeper

سال تولید : ۱۹۸۶
کشور تولیدکننده : یونان و فرانسه
محصول : امیلیوس کونیتسیوتیس
کارگردان : تئو آنگلوپولوس.
فیلمنامه‌نویس : تونینو گوئرا، دیمیتریس نولاس و آنگلوپولوس.
فیلمبردار : گیورگوس آروانیتیس.
آهنگساز(موسیقی متن) : النی کاریندرو.
هنرپیشگان : مارچلو ماسترویانی، نادیا موروزی، سرژ رژیانی، جنی روسئا، دینوس ایلیوپولوس و واسیا پاناگوپولو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۲ دقیقه.


«اسپیروس» (ماسترویانی)، معلم پیری که ناگهان تصمیم گرفته بازنشسته شود، در جشن عروسی دختر کوچک‌ترش شرکت می‌کند، بعد زنش (روسئا) و پسر بزرگش را ترک می‌کند تا گشت و سرکشی سالانه به کندوهای عسلش را شروع کند. با وجود یأس و افسردگی، دختر جوانی (مورووزی) را هم همراه خود می‌کند و غذا و وسایلش را هم با او تقسیم می‌کند. یک شب، بی‌اعتنائی دخترک به جائی می‌رسد که جوانی را با خود به اتاق مشترک‌شان می‌آورد. «اسپیروس» و دخترک از هم جدا می‌شوند، و «اسپیروس» به دیدار دوست قدیمی‌اش (ایلیوپولوس) می‌رود که حالا تاجر موفقی است؛ دو مرد در بیمارستان به عیادت دوست مشترک فرانسوی‌شان (رژیانی) می‌روند که سال‌هاست در یونان زندگی می‌کند و حالا دارد می‌میرد. «اسپیروس» برای مدتی به خانه برمی‌گردد و بعد، به دیدار دختر بزرگ‌ترش می‌رود که زن مرد بی‌شعور ولی پول‌داری است. در این زمان، «اسپیروس» دوباره دختر جوان را می‌بیند که حالا همراه پسر جوانی سوار بر یک ماشین اسپرت سفر می‌کند. «اسپیروس» بی‌اختیار با وانتش به پنجره رستورانی می‌کوبد که دختر و پسر در آنجا غذا می‌خورند، و دختر بی‌هیچ اعتراضی با او می‌رود. آنان با هم به دورترین کندوها سر می‌زنند و در سینمائی قدیمی اطراق می‌کنند که یکی از آشنایان «اسپیروس» مدیرش است. به‌نظر می‌رسد «اسپیروس» از عشق دخترک، جوانی دوباره‌ای یافته، ولی شب بعد، پس از شامی دو نفره در رستورانی خلوت، دخترک می‌گوید که عشق آنان فرجامی ندارد. روز بعد، «اسپیروس» به کندوهایش سر می‌زند و در اوج سرخوردگی، کندوهایش را خراب می‌کند و بعد، غم‌زده بر زمین می‌افتد.
* فیلمی که گسست آنگلوپولوس را از مایه‌های سیاسی آثار قبلی او (مثل بازیگران سیار، 1975) رقم می‌زند. اینجا در ژانر «فیلم‌های جاده‌ای»، بزرگ‌ترین فیلم‌ساز تاریخ سینمای یونان، به قول خودش، به «سکوت تاریخ، عشق و سرنوشت» می‌پردازد. ماسترویانی نیز در نقش مردی که بار سنگین گذشته را بر دوش دارد، نشان می‌دهد که در دهه شصت زندگی خود به اوج پختگی کاری رسدیه است. به جز این باید به پس زمینه مناظر فیلم (یوناان در زمستان) اشاره کرد که در روایت، نقشی در حد یکی از شخصیت‌های اصلی را به عهده دارد و به صحنه‌ها نوعی فضا و، حتی، ضربِ خاص بخشیده است.