جنگ هارت - HART'S WAR

سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : دیوید فاستر، گریگوری هابلیت، دیوید لد و آرنولد ریفکین
کارگردان : هابیلت
فیلمنامه‌نویس : تری جرج و بیلی ری، برمبنای رمانی نوشتهٔ جان کاتسنباک
فیلمبردار : آلار کیویلو
آهنگساز(موسیقی متن) : ریچل پورتمن
هنرپیشگان : بروس ویلیس، کالین فارل، ترنس هوارد، کول هاوزر، مارسل یورس و لینس روچ
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۵ دقیقه


̎سروان تامی هارت̎ (فارل) دانشجوی سال دوم مدرسهٔ حقوق هاروارد، به ارتش می‌پیوندد تا در جنگ جهانی دوم بجنگند ولی اسیر می‌شود و سر از اردوگاه اسیران جنگی آلمان درمی‌آورد. وقتی در اردوگاه شمارهٔ سیزده نازی‌ها، قتلی اتفاق می‌افتد و خلبان سیاه‌پوستی به نام ̎سروان لینکلن اسکات̎ (هوارد) متهم به این قتل می‌شود، ̎سرهنگ ویلیام مک‌نامارا̎ (ویلیس)، زندانی ارشد اردوگاه، فرمانده آلمانی اردوگاه، ̎سرهنگ ورنر ویسر̎ (یورس) را راضی می‌کند که اجازه دهد خودِ زندانی‌ها برایش دادگاهی راه بیندازند. ̎هارت̎ مأمور می‌شود تا از هم‌قطارش دفاع کند ولی او در حالی که با اکراه به تحقیقاتی در این زمینه می‌پردازد، متوجه می‌شود که برخلاف تصور، همهٔ سربازهای جبههٔ متفقین با یک هدف نمی‌جنگند و خیلی ساده امکان دارد برای ̎مشتری‌̎اش پاپوش دوخته باشند. در همین حال، آشکار می‌شود که ̎مک نامارا̎ از وقایعی که رخ داده استفاده کرده تا بر نیت‌های واقعی‌اش سرپوش بگذارد: مأموریتی برای نابودی یک انبار مهمات که با وجود زندانی شدن‌اش، کماکان خیال دارد آن را عملی کند.
● جنگ هارت با همان حس و حال و فضاسازی‌های بازداشتگاه هفده (بیلی وایلدر، ۱۹۵۳) و داستان یک سرباز (نورمن جویسن، ۱۹۸۴)، یک درام ̎اردوگاه اسیران جنگ جهانی دوم̎ است که بیش‌تر گرد محور تعصبات نژادی در ارتش آمریکا می‌گردد. اما آیا فیلم ̎اردوگاه اسرای جنگی آلمانی̎ای که فرماندۀ نازی‌اش، سمپاتیک‌ترین آدم آن اردوگاه است، مشکل ندارد؟ این دقیقاً مسئله‌ای است که در این‌جا اتفاق افتاده و به استثنای دو خلبان سیاه‌پوست که چیزی بیش از دو نمونهٔ بارز از این‌گونه قربانیان اذیت و آزارهای نژادپرستانه نیستند، باقی زندانی‌های این فیلم، مشتی نژادپرست عصبی‌اند که هیچ‌یک هم‌دلی تماشاگر را برنمی‌انگیزند. برعکس، ̎سرهنگ ورنر ویسر̎، فرماندۀ اردوگاه، که نقشش را بازیگر خارق‌العادهٔ رمانیائی، یورس بازی کرد، نمونهٔ یک قهرمان خستهٔ سینمائی است: آدمی متمدن و بزرگوار که در سال ۱۹۲۸ از دانشگاه ̎ییل̎ فارغ‌التحصیل شده و عاشق آثار مارک تواین و موسیقی جاز است. این ویژگی‌های نامأنوس به علاوهٔ این نکته که ویلیس نقش فرد پیچیده و مبهمی را بازی کرده که مهم‌ترین اعمالش در خارج از پرده اتفاق می‌افتد و بنابراین فضائی برای مانور برایش نمانده، فیلم را خالی از شور و هیجانات این‌گونه فیلم‌ها (از جمله هیجان فرار، مبارزه و قهرمان‌بازی‌های فردی) کرده است. البته هابیلت از عهدهٔ کار با لوکیشن‌های برفی و سرمازدهٔ جمهوری چک خیلی خوب برآمده است.