هپاتیت

هپاتیت عبارت است از التهاب كبد (جگر). هپاتیت علل متفاوتی دارد. الكل، بعضی از داروهها، بعضی بیماریهای ارثی، میكروبها، انگلها،ویروس ها و بالاخره بیماریهای خود ایمنی ممكن است ایجاد هپاتیت كنند. ویروس ها شاید بیشتر از بقیه علل دیگر ایجاد هپاتیت كنند. ویروسهای متعددی می توانند التهاب كبد بوجود اورند كه مهمترین انها ویروس هپاتیت ا، ویروس هپاتیت بی، ویروس هپاتیت سی، ویروس هپاتیت دی، ویروس هپاتیت ای و ویروسهای دیگر را می توان نام برد.هپاتیت ها را به حاد و مزمن طبقه بندی می كنند. اصطلاح حاد نشان دهنده زمان بروز علائم و تداوم انها است و نشان دهنده خطرناك بودن یك بیماری نیست. مثلا اگر علائم هپاتیت كمتر از ۶ ماه از بین بروند و بیمار بهبودی كامل پیدا كند، هپاتیت را حاد می گوئیم و در صورتی كه علائم هپاتیت بیش از ۶ ماه ادامه یابد، هپاتیت را مزمن می گوئیم. هپاتیت های حاد معمولا به خودی خود بهبودی كامل می یابند و فقط درصد بسیار كمی از بیماران فوت می كنند. هپاتیت ناشی از ویروس های بی یا سی در عدهای از بیماران مزمن می شود. هپاتیت های مزمن معمولا بهبودی كامل پیدا نمی كنند و سالها ادامه می یابند و چنانچه خیلی پیشرفت كنند و كبد كاملا اسیب ببیند و تخریب شود به بیماری سیروز كبدی تبدیل می شود. سیروز كبدی عوارض متنوع و خطرناكی دارد و امكان بهبود قطعی ندارد. گاهی برای بیماری سیروز پیشرفته كبدی، البته در كشورهای پیشرفته، پیوند كبد انجام می دهند كه این روش هم موفقیت صد در صد ندارد.هپاتیت حاد ایجاد شده توسط ویروسهای ذكر شده درمان خاصی نداشته و بیماری باید خود به خود معمولا بعد از چند هفته بهبودی كامل می یابد. اگر هپاتیت حاد پس از ۶ ماه بهبودی نیافت، مزمن شده و برای تعیین نوع و میزان اسیب رسیده به كبد بایستی نمونه برداری از كبد انجام گیرد. نمونه برداری از كبد با سوزن مخصوص در بیمارستان و با بی حسی موضعی انجام می شود.

منبع : اطلاعات پزشکی رسانیک