زلف پیر

Senecio ( cineraria maritime )
از تیره مرکبان compositae
زلف پیرکه در ایران به نام ابری معروف شده گیاهی است که بومی نواحی مدیترانه میباشد و به علت دارا بودن برگهای نقره ای رنگ آن درخارج به آن گیاه نقره ای و یا آسیبان گردآلود می گویند.
گیاهی است دائمی و در مقابل سرما مقاوم است . برگهایش ضخیم و گوشتدار با کرکهای سفید و نرم بصورت بریده و دراز میباشند که بطور یک درمیان برروی ساقه چوبی که طول آن تا ۵۰/۱ متر هم میرسد قرار میگیرند . ساقه منتهی به خوشه ای از گلهای زرد زبانچه ای یا نهنج کوچک که قطر آنها تا یک سانتیمتر میرسد .
گلهای این گیاه از اواخر بهار تا پائیز ادامه دارند ولی بعلت برگهای نقره ای رنگ زیبا و با دوام آن در شمار گیاهان زینتی آمده است .
زلف پیر را در باغچه و حاشیه ها که آفتابگیرباشند میتوان کاشت بعلاوه این گیاه در سایه هم به خوبی به رشد و نمو خود بخوبی ادامه می دهد و به این جهت در داخل خانه و آپارتمان نیز میتوان آن را برای تزئین بکارند . برای جلوگیری از بلند شدن ساقه ها میتوان از ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتری از سطح خاک برید و از ساقه های بریده شده برای قلمه زنی استفاده کرد .
طرز ازدیاد
بوسیله کاشت بذر در بهار بطور خزانه انجام می شود و پس از ظاهرشدن سه یا چهار برگ نشاء هارا میتوان جابجا نمود . ولی تکثیر بوسیله قلمه آسانتر است و رشد آن سریعتر خواهد بود و برای این منظور در تمام فصول سال و یا در پائیز می توان از ساقه هائی به طول ۱۰تا ۱۲ سانتیمتر تهیه نمود و تا نصف طول قلمه ها را در ماسه نرم و شسته در گلخانه مقابل نور غیر مستقیم آفتاب قرارداد قلمه ها پس از ۸ تا ۱۰ هفته دارای ریشه می شوند و میتوان آنها را در گلدان و یا در فضای باز پس از سپری شدن سرما کاشت .
زلف پیر را در انواع خاکها ولی غیر رسی میتوان کاشت و در برابر آنها گیاه مقاومی است زلف پیر علاوه بر مصارف زینتی به منظور داروئی نیز کاشته می شود و برای این منظور قبل گل دادن با روشهای مخصوص داروی محلولی درست می کنند که برای رفع ناراحتی های حاصله از سوخت و ساز بدن ناشی از مرض قند ، زیادی اسید اوریک و پیری که در چشمان بوجود آمده باشند بکار میرود
زلف پیر از جور S. aureo marginatus دارای برگهای زیبا نقره ای رنگ است که بصورت بریده بوده و کناره برگها به رنگ زرد نارنجی است که جلوه چشمگیری به این گیاه می بخشد .

منبع : سایت پرشیتن تاک