ابوالفضل اسماعیل کمال‌الدین اصفهانی

جنسیت: مرد
نام پدر: جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق
تولد و وفات: ( ... - مقتول ۶۳۵) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - اصفهان
شهرت علمی و فرهنگی: ادیب و شاعر
معروف به خلاق المعانی ، به دلیل آوردن معانی دقیق شعری. از جوانی سرودن شعر پرداخت. وی علاوه بر باریک اندیشی و دقت در خلق معانی در التزامات دشوار و تقید به آوردن ردیف‌های مشکل نیز مشهور بود. او آخرین قصیدهٔ سرای بزرگ ایران در دوره ‌مغول است. او خاندان آل صاعد ، اتابکان فارس و امرای طبرستان و همچنین جلال‌الدین منکبرنی را مدح گفته است. کمال الدین در فقه ، اصول و ادبیات عرب تبحر داشت و از اغلب علوم عصر خود آگاه و در حکمت ، طب ، ریاضیات به‌‌ویژه هندسه ماهر بود ، و در اشعار اصطلاحات علمی به‌‌کار می‌برد. وی همچون پدرش شاهان معاصر و بزرگان بسیاری را مدح گفت. کمال‌الدین در قصاید عرفانی پیشرو سعدی بود و قصاید عرفانی سعدی مکمل قصاید وی می‌باشد. در پایان عمر به عرفان روی آورد و مرید شیخ شهاب‌الدین سهروردی گردید و خانقاهی برای خویش اختیار کرد. وی شاهد حملهٔ مغولان به اصفهان و کشته شدن انسانهای بسیار بود و خود نیز سرانجام به دست مغولی کشته شد یا به قول "مجمل فصیحی" به دست رندان و اوباش در ۶۲۶ق به قتل رسید. از آثارش: "رسالهٔ‌القوسیه"؛ "دیوان" شعر ، شامل قصائد ، مقطعات ، غزلیات ، رباعیات و چند مثنوی ، که نسخه‌ای از آن درهند به چاپ رسید.

منبع : مطالب ارسالی