پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا

سراج‌الدین حسین عارف ایگی


جنسیت: مرد
نام پدر: غیاث‌الدین علی
تخلص: عارف
تولد و وفات: (۹۷۶ -۱۰۳۵) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
وی در ایگ از توابع داراب گرد فارس به‌ دنیا آمد. مدت‌ها در شیراز به تحصیل حکمت پرداخت. سپس به زادگاه خود بازگشت. بعد از مرگ پدر ، برادر او اثیرالدین حسین به‌جای پدر بر مسند کلانتری ایگ نشست و چون با سراج‌الدین سر ناسازگاری گذاشت ، در نتیجه سراج‌الدین از وطن آواره شد و ناچار به سیر در شهرها پرداخت. مدتی در کرمان و یزد به‌سر برد و آن‌گاه از راه سیستان به هند رفت. در آنجا به مجلس جهانگیر پسر اکبرشاه راه یافت. ولی بعد از مدتی حاسدان در نزد شاه از او بدگوئی کردند و شاه او را به‌مدت دو سال زندان انداخت. سرانجام پس از رهائی از زندان ، مجدداً جهانگیر را مدح کرد. ولی بعد از مدت پنج سال بی‌اجازه از نزد جهانگیر گریخت و در آگره اکبرشاه را مدح گفت. بعد از مرگ اکبرشاه در ۱۰۱۴ ق از آگره هم خارج شد و در گلکنده ، محمد قلی قطب‌شاه را ملازمت کرد و از آنجا به‌وطن بازگشت و مدت پنج سال در ایگ به‌سر برد. مجدداً‌ از وطن خارج شد و پس از گشت و گذار در خراسان باز به هند رفت و ملازم جهانگیر پادشاه شد. عارف در هندوستان با مؤلف تذکرۀ "میخانه" ملاقات کرد و شرح حال خود را برای او تعریف نمود. سرانجام در شهر بنگاله درگذشت. از آثار وی: "دیوان" شعر؛ مثنوی "اندرزنامه" ، در دو هزار و سیصد بیت ، در بحر "شاه‌نامه"؛ "ساقی‌نامه"؛ "مثنوئی" در بحر "مخزن‌الاسرار".
منبع : مطالب ارسالی


همچنین مشاهده کنید