ابوالمظفر شاه عباس اول

جنسیت: مرد
نام پدر: سلطان محمد صفوی
تولد و وفات: (۹۷۸ -۱۰۳۸) قمری
محل تولد: هرات
شهرت علمی و فرهنگی: شاعر
ملقب به شاه‌عباس کبیر. در سال ۹۸۹ق به نیشابور به وسیلهٔ علی‌قلی خان شاملو و بیعت سلطنت گرفت و در سال ۹۹۶ق در عمارت چهل‌ستون اصفهان به تخت پادشاهی نشست. شهر اصفهان را در سال ۱۰۰۰ق دارالملک گردانید و بغداد را به سال ۱۰۳۳ق گشود. کار دولتی را که اختلال کلی حاصل کرده بود از نو نظم داد. خراسان را از اوزبکیه انزاع نمود و با دولت عثمانیه مصالحه کرد وی حاجی محمدخان والی خوارزم را به حکومت خوارزم استقلال داد و دین محمدخان ازبک را در حوالی هرات به شکست و نورمحمدخان والی مرو را به‌گرفت و به موجب نذری که کرده بود پیاده از اصفهان به مشهد مقدس رضوی رفت و کل مایملک خود را وقف ائمه اثنی‌عشر نمود و با سپاه آل عثمان به محاربه کرد و مظفر شد و ارمینه را گشود و قندهار را بست و زمین داور را نیز مفتوح کرد و گرجستان را غارت کرد و باب‌الابواب بگرفت و عراق را بگشاد و سام میرزا را شاه صفی خواند و ولیعهد کرد. به فارسی و ترکی اشعاری از او به یادگار مانده است. وی در پنجاه و نه سالگی در مازندران درگذشت و در نجف اشرف مدفون است. از جمله آثارش: "دیوان" شعر.

منبع : مطالب ارسالی