پنجشنبه, ۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 25 April, 2024
مجله ویستا
محمد طالب آملی مازندرانی
جنسیت: مرد
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۳۶ - ۱۰۳۵) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - آمل
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط و شاعر
معروف به طالبا. وی در آمل تحصیل دانش و ادب کرد و از جوانی به شاعری روی آورد. در حدود بیست و شش سالگی مدح حکمران آمل گفت. در سال ۱۰۱۰ ق از مازندران بیرون رفت و چندی در اصفهان اقامت کرد و با تقیالدین اوحدی ملاقات داشت. از آنجا به کاشان رفت و بعد از توطن در کاشان در آنجا تأهل اختیار کرد. سپس از آن شهر به زادگاه خود و از آنجا به خراسان رفت و در مروشاهجان ملازم بکتشخان استاجلو ، حاکم آنجا ، شد و مثنوئی بهوزن "خسرو و شیرین" بهنام او ساخت. از آنجا به هندوستان رفت و چندی در هند سرگردان بود و به قندهار برگشت و ملازم غازیخان ترخان شد و بهستایش او پرداخت. وی بعد از مرگ ممدوح خود به هندوستان رفت و در اگره با مؤلف تذکرۀ "میخانه" دیداری کرد. پس از سفر به شهرهای مختلف هندوستان ، سرانجام در لاهور با شاپور تهرانی دیدار نمود و بهوسیله او به اعتمادالدوله وزیر معرفی شد و آن وزیر ، طالب را به درگاه جهانگیر رسانید. از آن پس طالب بهسرعت پای در مدارج ترقی نهاد و در سال ۱۰۲۸ ق به مرتبه ملکالشعرائی رسید و بعد از آن در کمال عزت زیست تا در همانجا درگذشت. از دیگر آثار وی: "دیوان" شعر. وی در نگارش اقسام خط نیز توانا بود و جملۀ خطوط را خوش مینوشت. از خطوط او ، یک صفحه از مرقعی است ، بهقلم کتابت متوسط ، با رقم: "لراقم ، بنازم اربفلک ، عیب من مکن طالب".
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۳۶ - ۱۰۳۵) قمری
محل تولد: ایران - مازندران - آمل
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط و شاعر
معروف به طالبا. وی در آمل تحصیل دانش و ادب کرد و از جوانی به شاعری روی آورد. در حدود بیست و شش سالگی مدح حکمران آمل گفت. در سال ۱۰۱۰ ق از مازندران بیرون رفت و چندی در اصفهان اقامت کرد و با تقیالدین اوحدی ملاقات داشت. از آنجا به کاشان رفت و بعد از توطن در کاشان در آنجا تأهل اختیار کرد. سپس از آن شهر به زادگاه خود و از آنجا به خراسان رفت و در مروشاهجان ملازم بکتشخان استاجلو ، حاکم آنجا ، شد و مثنوئی بهوزن "خسرو و شیرین" بهنام او ساخت. از آنجا به هندوستان رفت و چندی در هند سرگردان بود و به قندهار برگشت و ملازم غازیخان ترخان شد و بهستایش او پرداخت. وی بعد از مرگ ممدوح خود به هندوستان رفت و در اگره با مؤلف تذکرۀ "میخانه" دیداری کرد. پس از سفر به شهرهای مختلف هندوستان ، سرانجام در لاهور با شاپور تهرانی دیدار نمود و بهوسیله او به اعتمادالدوله وزیر معرفی شد و آن وزیر ، طالب را به درگاه جهانگیر رسانید. از آن پس طالب بهسرعت پای در مدارج ترقی نهاد و در سال ۱۰۲۸ ق به مرتبه ملکالشعرائی رسید و بعد از آن در کمال عزت زیست تا در همانجا درگذشت. از دیگر آثار وی: "دیوان" شعر. وی در نگارش اقسام خط نیز توانا بود و جملۀ خطوط را خوش مینوشت. از خطوط او ، یک صفحه از مرقعی است ، بهقلم کتابت متوسط ، با رقم: "لراقم ، بنازم اربفلک ، عیب من مکن طالب".
منبع : مطالب ارسالی
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
ایران سریلانکا توماج صالحی کارگران رهبر انقلاب حجاب پاکستان مجلس شورای اسلامی دولت رئیسی سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور
کنکور سیل سازمان سنجش تهران شهرداری تهران فضای مجازی هواشناسی پلیس سلامت قتل فراجا وزارت بهداشت
قیمت خودرو قیمت طلا خودرو قیمت دلار دلار بازار خودرو بانک مرکزی ایران خودرو قیمت سکه سایپا بورس تورم
تلویزیون سریال ترانه علیدوستی کتاب سینمای ایران فیلم شعر تئاتر سینما
کنکور ۱۴۰۳
اسرائیل آمریکا غزه رژیم صهیونیستی فلسطین روسیه جنگ غزه چین طوفان الاقصی عملیات وعده صادق ترکیه اتحادیه اروپا
فوتبال پرسپولیس لیگ برتر انگلیس استقلال فوتسال بازی تراکتور باشگاه پرسپولیس باشگاه استقلال بارسلونا تیم ملی فوتسال ایران رئال مادرید
هوش مصنوعی همراه اول فیلترینگ ناسا ایلان ماسک اپل تیک تاک تبلیغات فناوری سامسونگ
سلامت روان فرونشست زمین داروخانه پیری سرکه سیب یبوست