محمد داوری شیرازی

جنسیت: مرد
نام پدر: محمدشفیع وصال
تخلص: داوری
تولد و وفات: (۱۲۳۸ -۱۲۸۲ /۱۲۸۳) قمری
محل تولد: ایران - فارس - شیراز
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط ، نقاش ، ادیب ، شاعر
علوم ادبی و عربی و آداب سخنوری و خوشنویسی را در محضر پدر و برادر مهتر خود وقار ، آموخت و فنون نقاشی و چهره‌نگاری و نیز زبان و ادبیات ترکی را از شخصی به‌‌‌نام حاجی اسدالله فراگرفت. داوری در سرودن انواع مختلف شعری به‌‌‌ویژه قصیده مهارت داشت. خطوط هفتگانه را خوش می‌نوشت و در نستعلیق قوی دست بود. صاحب "طرائق‌الحقائق" مدت دو ماه نزد وی تعلیم خط گرفته است. او همچنین در هنر نقاشی بخصوص آبرنگ شیرین‌قلم و صاحب ابتکار بود و تذهیب و آرایش تصاویر را نیکو می‌دانست. دیوان بیگی ، مؤلف "حدیقهٔ الشعراء" وی را شمس‌القلادهٔ" خاندان وصال دانسته است. از کارهای هنری وی ، تذهیب و نقاشی "شاهنامهٔ فردوسی" است که بعدها توسط لطفعلی‌خان شیرازی و میرزاآقای نقاش تکمیل شد. داوری در زادگاه خود درگذشت و در کنار میرزای سکوت ، در حرم شاهچراغ به خاک سپرده شد. "دیوان" اشعار وی را در حدود پانزده هزار بیت دانسته‌اند. در بعضی منابع "رساله‌ای در عروض" و کتابی در "معانی و بدیع" و "فرهنگ" بزرگی به زبان ترکی به وی نسبت داده‌اند. از آثار چهره‌پردازی وی: "چهار قطعه تصاویر آبرنگی از قیافهٔ رجال برجستهٔ دورۀ ناصری که در مرقعی با خطوط متنوع ترتیب یافته است؛ تصویر محمدشفیع وصال که برروی تشکی نشسته است. از خطوط او: یک نسخه شش دفتر "مثنوی" مولانا ، به قلم کتابت خفی عالی ، با رقم‌:"...وانا العبد...محمد المتخلص یداوری ابن المرحوم وصال....سنهٔ ۱۲۶۷"؛ یک نسخه "لوایح" جامی ، به قلم کتابت خفی خوش ، با رقم:"...فی سنهٔ ۱۲۷۶...وانا العبد داوری بن وصال"؛ یک نسخه "چهارمقاله" نظامی عروض ، به قلم کتابت خوش ، با رقم: "...حرره داوری بن وصال غفرله ، سنهٔ ۱۲۷۹"؛ یک نسخه "سحر حلال" به قلم کتابت خوش ، با رقم: "...داوری بن وصال ۱۲۸۲". چهار اثر دیگر وی را در "احوال و آثار خوشنویسان" ذکر کرده‌اند.

منبع : مطالب ارسالی