میرسیدعلی همدانی

جنسیت: مرد
نام پدر: شهاب‌الدین محمد
تولد و وفات: ( ۷۱۳ -۷۸۶) قمری
محل تولد: ایران - همدان - همدان
شهرت علمی و فرهنگی: نویسنده ، عارف ، صوفی و شاعر
ملقب به علی ثانی. معروف به امیرکبیر و سیاه‌پوش. از مشایخ کبرویه بود و به پیروانش همدانیه می‌گفتند. نسبتش از جانب پدر به امام زین‌العابدین می‌رسد. پدرش از حکام وقت صاحب منصوب و مقام بود. در کودکی قرآن را حفظ بود. وی از دوازده‌سالگی به عرفان روی آورد و از محضر مشایخ بزرگی مانند شرف‌الدین محمود بن عبدالله مزدقانی و تقی‌الدین علی دوستی بهره برد. گفته‌اند که از دست علاء‌الدوله سمنانی خرقه پوشید که ظاهراً درست نمی‌باشد.وی به دستور شرف‌الدین محمود ، مدت بیست و یکسال به سیر و سیاحت در بلاد اسلامی پرداخت و به صحبت هزار و چهارصد تن از اولیاء رسید. سفرهای او در ترکستان و هند و سرندیب به قصد اشاعه اسلام بود و پادشاهان هند و کشمیر او را گرانی داشتند. وی در ۷۸۱ق برای بار دوم به کشمیر رفت و تواضع قطب‌الیدین ، پادشاه ترک‌نژاد آنجا ، و احترام گروهی از مسلمانان موجب شد که تعدادی از مشرکان کشمیر به اسلام گرویدند. در ۷۸۵ق برای بار سوم به کشمیرر فت و پس از مدت کوتاهی به عزم زیارت خانهٔ خدا حرکت نمود و در راه ، در ماوراء‌النهر یا پاخلی (پاکلی) وفات یافت و جسدش را ختلان بردند. وی در نثر فارسی و عربی دست داشت و به فارسی شعر می‌سرود. از آثارش: "ذخیرهٔ‌ الملوک" یا "ذخائر‌الملوک"؛ رسالهٔ "مرآهٔ‌التائبین"؛ رسالهٔ "منامیه" ، رساله "ده قاعده"؛ "اسرار‌النقطهٔ" یا "الرسالهٔ‌القدسیهٔ‌فی اسرار النقطهٔ" یا "الرسالهٔ‌القدسیهٔ فی اسرار النقطهٔ الحسیهٔ"؛ "رسالهٔ عقبات"؛ رسالهٔ "آداب سفره"؛ رسالهٔ "همدانیهٔ"؛ "فتوت‌نامه"؛ شرح "اسماء‌الله"؛ "اختیارات ‌المنطق" ، در تصوف؛ "اوراد فتحیه"؛ "واردات غیبیه"؛ "سیرالطالبین"؛ شرح "فصوص‌الحکم"؛ شرح "قصیدهٔ خمریهٔ میمیٌه" ابن فارض ، به فارسی؛ "دیوان" شعر.

منبع : مطالب ارسالی