کمال الدین ، ابوالفضل ، عبدالرزاق بن احمد ابن فوطی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۶۴۲ -۷۲۳) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: محدث ، مورخ ، متکلم ، حکیم ، شاعر ، منجم
نیاکانش از مردم مرورود خراسان بودند. در چهارده‌سالگی مغولان او را دربند کردند و نزدیک دو سال در بند بود. در زمان آخرین خلیفهٔ عباسی در بغداد شغل دیوانی داشت. ابن فوطی در منطق ، حکمت و خوشنویسی استاد بود و به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرود. پس از فتح بغداد ، به خدمت خواجه نصیرالدین طوسی رفت و در محضر او علوم پایه را آموخت ، و در رصدخانه مراغه مشغول به‌کار شد. در ۶۷۹ق به بغداد بازگشت و از علی‌بن ساعی بغدادی بهره گرفت. گفته‌اند که وی حدود پانصد استاد دید. در ایامی که عطاء‌الملک جوینی امارت بغداد داشت وارد دربار گردید. او مجدداً به سال ۷۰۴ق به‌ آذربایجان سفر کرد و سه ‌سال در آن خطه زیست. او سفرهای دیگری نیز به آذربایجان کرد و سرانجام به سبب سکته و کهولت در بغداد درگذشت. چون نیای مادری او فوطه (لنگ) می‌فروخته ، به ابن فوطی شهرت یافته است. برخی منابع نیز وی را
به‌واسطهٔ پیشهٔ نیای پدرش ابن صابونی نامیده‌اند. در شیعی یا معتزلی یا شافعی بودن او جای تردید است. از آثارش: "الحوادث‌الجامعهٔ و التجارب‌النافعهٔ فی‌المائهٔ السابعهٔ" ، در رویدادهای سدهٔ هفتم قمری در چند مجلد؛ "تاریخ‌الحوادث من آدم الی خراب ‌بغداد"؛ "تذکرهٔ‌الرصد" ، در بیست جلد ، در شرح مراحل هستی؛ "مجمع‌الآداب فی معجم‌الاسماء و الالقاب"؛ "معجم الشیوخ"؛ "الدرر ‌الناصعهٔ فی‌شعراء‌ المائهٔ السابعهٔ".

منبع : مطالب ارسالی