فخرالدین ابو عبدالله محمدبن ابراهیم فیروزآبادی خَبری شیرازی فخر فارسی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۵۲۸ -۶۲۲) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: محدث ، زاهد ، صوفی و متلسف شافعی
اصل وی شیرازی و ساکن مصر بود. احادیث بسیاری از سلفی شنید و آنها را به رشته تحریر درآورد و در دمشق نیز از ابن عساکر حدیث شنید. برزالی و مُنذری و دیگران از وی حدیث روایت کرده‌اند. ذهبی نیز از طریق ابوالمعالی ابرقوهی و ابوالحسن ابن قیِّم نیز از وی حدیث روایت کرده است. در خانقاه ذوالنون مصری زاویه داشت و پس از مرگ در همان‌جا دفن شد. او در نظم و نثر توانا بود و صاحب تصنیفاتی در زمینۀ تصوف و کلام است ، که برخی از آنها به سبک فلاسفه صوفیه است. از آثار وی: کتاب "مطیهٔالنقل و عطیهٔالعقل" ، در اصول و کلام؛ "الاسرار و سرالاذکار - الاسکار" ، که در آن بین حقیقت و شریعت جمع کرده است؛ "برق‌النقا و شمس‌اللقا"؛ "جمحهٔالنهی عن لمحهٔالمها"؛ "الفرق بین‌الصوفی و الفقیر"؛ "تذکرهٔ مناهج‌السالکین"؛ "بلغهٔالفاصل و عروهٔالواصل".

منبع : مطالب ارسالی