علی دشتی

جنسیت: مرد
نام پدر: شیخ عبدالحسین
تولد و وفات: (۱۲۷۳ /۱۲۷۴ -۱۳۶۰) شمسی
محل تولد: عراق - کربلا
شهرت علمی و فرهنگی: روزنامه‌نگار ، نویسنده
مشهور به پیر مطبوعات ایران. تحصیلات مقدماتی داشت و در ابتدای جوانی از کربلا به ایران آمد و مدتی در شیراز ماند و سپس به تهران آمد و شغل روزنامه‌نگاری را برگزید. وی معاصر با رضاشاه بود و از مخالفان قرارداد ۱۹۱۹م و به همین علت دستگیر و تبعید شد. پس از سقوط کابینهٔ سید ضیاء الدین طباطبایی از زندان آزاد شد. حدود سه ماه سردبیر روزنامهٔ "ستارۀ ایران" بود ، پس از توقیف این روزنامه در ۱۳۰۰ش روزنامهٔ "شفق سرخ" را منتشر کرد. مدتی به مخالفت سردار سپه برخاست ولی چندی نگذشت که از مقربین او شد و از روزنامهٔ‌نگاری کناره گرفت و مدیریت "شفق سرخ" را به مایل تویسرکانی واگذار کرد ، تا اینکه در سال ۱۳۱۴ش این روزنامه توقیف شدو دشتی بار دیگر به زندان افتاد و بعد از ۱۴ ماه آزاد شد و به نمایندگی مجلس انتخاب شد و پس از آن ریاست ادارۀ سانسور مطبوعات به او سپرده شد. پس از استعفای رضاشاه دوباره از مخالفان وی شد و علیه او در مجلس نطق کرد. دشتی در ۱۳۲۹ش وزیر مشاور کابینهٔ حسین علاء شد.و از اولین دورۀ مجلس سنا نیز سناتور بود. پس از انقلاب اسلامی (۱۳۵۷ش) مدتی بازداشت و زندانی شد و سرانجام در بیمارستان جم درگذشت. از آثار به جا مانده از وی: "جادو" ، "فتنه"؛ "در قلمرو سعدی"؛ "نقشی از حافظ"؛ "عقلا برخلاف عقل"؛ "شاعری دیرآشنا"؛ "اعتماد به نفس" ترجمه از فرانسه؛ "دمی با خیام" به انگلیسی ترجمه شده است ، "نوامیس روحیهٔ تطور ملل" ترجمه؛ "پلنگ"؛ "پردۀ پندار" و چندین اثر دیگر.

منبع : مطالب ارسالی