سیدمحمد فرزان بیرجندی

جنسیت: مرد
تولد و وفات: (۱۲۷۳ -۱۳۴۹) شمسی
محل تولد: ایران - خراسان - بیرجند
شهرت علمی و فرهنگی: عالم و ادیب
زبان و ادبیات عرب را از "نصاب‌الصبیان" فراهی آغاز و تا مراحل پایانی ادامه داد. در خلال فرا گرفتن کتب صرفی و نحوی که در مدارس طلاب تدریس می‌شد ، از مطالعۀ کتبی که در این‌باره در کشورهای عربی مانند لبنان و مصر تألیف می‌گردد غفلت نداشت و به موازات آن ادبیات عرب را در دورۀ جاهلیت به‌خوبی فرا گرفت. وی عضو وزارت فرهنگ بود و دوران خدمت فرهنگی را در سیستان و بلوچستان و خراسان و بوشهر می‌گذرانید و سال‌ها مربی ، معلم و رئیس فرهنگ بود. شناسانندۀ او به جامعۀ ادبی ایران سید حسن تقی‌زاده بود و به‌وسیله او از خراسان به تهران آمد و چندی به تدریس در دانشکدۀ الهیات و ادبیات پرداخت و با بنگاه ترجمه و نشر کتاب همکاری علمی داشت. وی علاوه بر اطلاعات وسیع در ادبیات عرب ، زبان فرانسه را نیز خوب می‌دانست. در پایان عمر در بابلسر عزلت گزیده بود. در تهران درگذشت و در بقعۀ ابوالفتح رازی در مرقد عبدالعظیم حسنی به خاک سپرده شد. از وی آثار عمده‌ای باقی‌ نمانده و آنچه نوشته غالباً دربارۀ کتاب‌هائی است که جامعه ادب به آنها علاقه دارند ، مثل "کلیله و دمنه" ، "مرزبان‌نامه" ، "دیوان" حافظ ، "مثنوی" مولوی ، و در صدر همۀ اینها قرآن کریم.

منبع : مطالب ارسالی