سید جمال الدین گلپایگانی

جنسیت: مرد
نام پدر: سید حسین بن سید محمدعلی موسوی
تولد و وفات: (۱۲۹۵ -۱۳۷۹) قمری
محل تولد: ایران - اصفهان - قریهٔ سعیدآباد گلپایگان
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، فقیه ، مرجع تقلید و شاعر
پس از فراگرفتن مقدمات به اصفهان رفت و سطوح را در آنجا خواند. آن‌گاه در ۱۳۱۹ق به نجف رفت و از محضر علامه خراسانی و علامه یزدی و حاج‌ آقا رضای همدانی ، صاحب "مصباح‌الفقیه" ، و نیز آیت‌الله میرزا محمدتقی شیرازی ، در سامرا ، استفاده کرد. سپس از خواص اصحاب و شاگردان میرزای نائینی شد. در اخلاق از شاگردان حاج سید احمد کربلائی و از دوستان و نزدیکان حاج سید علی آقا قاضی بود. ملکات فاضلهٔ اخلاقی و مقامات معنوی و حالات باطنی عجیب او به گونه‌ای بود که او را جمال السالکین لقب داده‌اند. او در مدح ائمهٔ‌اطهار(ع) و به‌‌خصوص حضرت ولی عصر (عج) اشعار بسیاری به فارسی و عربی سروده است. وی در کنار "تقریرات" بسیاری از اساتید خود ، کتاب‌های مستقلی نیز در فقه مانند "طهارت" و "صلاهٔ" و "صایا" و "اجاره" و "مکاسب" از خود به جای گذاشته است. از دیگر آثار وی: رساله‌ای در "غیبت"؛ "رسالهٔ فی‌التربت"؛ "اجتهاد و تقلید"؛ "اجتماع امرو نهی".

منبع : مطالب ارسالی