شیخ‌الاسلام ، ابوعبدالله محمد مروزی

جنسیت: مرد
نام پدر: نصر بن حجاج
تولد و وفات: (۲۰۲ -۲۹۴) قمری
محل تولد: عراق - بغداد
شهرت علمی و فرهنگی: فقیه شافعی ، حافظ ، محدث و عابد
اصل او مروزی بود. در نیشابور نشو نما یافت و در سمرقند ساکن گردید. در مصر نزد اصحاب شافعی از جمله محمد بن عبدالله بین حکم مصری فقه آموخت. در طلب حدیث به نقاط مختلف سفر کرد و در خراسان و ری ، بغداد ، بصره ، کوفه ، مدینه ، شام حدیث شنید. از عبدان‌ بن عثمان مروزی و صدقهٔ بن فضل مروزی و یحیی بن یحیی نیشابوری و اسحاق بن راهویه و هدبهٔ بن خالد و محمد بن عبدالملک بن ابی شوراب و ابوکامل جحدری و ابراهیم بن منذر حزامی روایت کرد. فرزندش ، اسماعیل ، و عبدالله بن محمد بلخی و محمد بن اسحاق رشادی سمرقندی و عثمان بن جعفر لبّان و محمد بن یعقوب بن اخرم نیشابوری و ابوالعباس سرّاج و جماعتی دیگر از وی روایت کردند. حاکم نیشابوری گوید که پیشوائی او در حدیث در عصر خود برای همگان مسلم بود. به گفتهٔ خطیب بغدادی و ذهبی او داناترین فرد به اختلاف آراء علماء دین اعمّ از صحابه و تابعین بود. وی در سمرقند درگذشت. از آثارش: "القسامّهٔ"؛ "الایمان"؛ "تعظیم‌قدرالصلاه"؛ "رفع‌الیدین"؛ "الورع"؛ "قیام‌‌اللیل"؛ "الوتر"؛ "الصیام".

منبع : مطالب ارسالی