امروز چند شنبه است!؟

گاهی اوقات، زندگی برایمان متوقف می شود. داستان های هر روز زندگی برایمان تكراریست. به جایی می رسیم كه روزها را به ماه ها می سپریم و بی خیال گذر روزگار می شویم. حتی گاهی روزی را كه در آن قرارداریم نمی دانیم و از دیگران می پرسیم امروز چند شنبه است؟ بیشتر، این حالت زمانی اتفاق می افتد كه دچار روزمرّ گی شده ایم یا اینكه مشغله كاریمان زیاد است و می خواهیم از زیر فشار كارها خارج شویم. هر كسی علت كسالت مان را می پرسد، می گوییم: كارم شده است صبح از خواب بیدار شوم و با عجله كوچه ها و خیابان ها را بپیمایم و سركار بروم، یك ناهار و شام بخورم و بخوابم. اصلاً غرض اصلی از زندگی را نمی دانم .
بیشتر ما در این زمان احساس می كنیم زندگی برایمان كسالت بار شده است و با طلوع خورشید، روز نو آغاز می شود ولی همچنان زندگی مان مانند رودخانه ای هرز جریان دارد.
در واقع احساسمان این است كه نیاز به یك یدك داریم تا ما را مانند ماشین پنچرشده ای كه میخ های مسیر زندگی پنچرش كرده اند از جایمان بلند كند؛ غافل از اینكه زندگی كسالت بار نیست بلكه این خود ما هستیم كه از پشت عینك های كثیف و تیره به دنیا نگاه می كنیم.
این ما هستیم كه باید برای تحقق رویاهایمان بكوشیم و اهدافمان را جدی بگیریم و برای روزمره نشدن زندگی تلاش كنیم و سازنده فردای متفاوت زندگی خویش باشیم. به نوعی می توان گفت زندگی وقتی بهتر می شود كه ما بهتر شویم و همه چیز زمانی تغییر می كند كه ما تغییر كرده باشیم. از این رو با تغییر خویش، روند جریان زندگی را تغییر دهیم و از روزمرّگی زندگی جلوگیری كنیم.
آدم های موفق و انسان های شاد و سرزنده و هزاران آدمی كه اكنون در این كره خاكی زندگی می كنند، آینه عبرتی هستند برای مایی كه زانوی غم به بغل گرفته ایم و از شادی ها دوری می كنیم و همه چیز را برعهده نمی توانم ها می گذاریم؛ یا به سرزنش خود می پردازیم یا دیگران را محكوم می كنیم در حالی كه این حرف و حدیث ها پشیزی نمی ارزد و فقط زندگی ما را متوقف می سازد.
حال آنكه ما حق انتخاب داریم و این خودمان هستیم كه تعیین می كنیم می خواهیم زندگی واقعی را انجام دهیم یا اینكه صرفاً زنده مانی كنیم. به هر جهت ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، زمین به دور خورشید می گردد و فصل ها از پی یكدیگر می آیند و دنیا به مسیر خود ادامه می دهد و فقط ما هستیم كه با تلخ كردن روزگار، روزهایمان را می بازیم و در بازی روزگار همیشه بازنده ایم. در حالی كه تمام دارایی ما این لحظه است و بهترین كار این است كه به طلوع خورشید با روی باز پاسخ گوییم و به آنچه داریم و از عهده اش برمی آییم فكر كنیم نه آنچه كه از دست داده ایم. زندگی همین اكنون است؛ بشتابیم تا این لحظه را نیز از دست ندهیم.
هانیه ورشوچی منفرد

منبع : همشهری