احساس

احساس پدیده ای است روحی - روانی که طیف معنایی آن شامل دریافت های حسی مانند گرسنگی، تشنگی، لذت، درد، نا اطمینانی، ترس، خوشحالی، راحتی، عاطفه و کنش هایی چون همدردی، عشق، نفرت، نگرانی، .... می شود.
حالتی که سوبژه انسان، ناظردر فردیت و در جهان بودن خود دارد. هدف کنش های انسانی در افزایش لذت و دوری از همه ی آن چیزهایی است که احساس نبود لذت را سبب می شوند در سده هیژدهم و نوزدهم میلادی مفهوم احساس مورد توجه دقیق فلسفی قرار گرفت هیوم، شافتسبوری، هاچسون و مفهوم احساس اخلاقی، بعنوان اخلاقی، مطرح شد. احساس اخلاقی به معنی خواست خوبی و خوشبختی برای دیگران است. فیلسوف هایی که از وجود یک احساس اخلاقی جانبداری می کردند، برخلاف انتقادها و برداشت های امپیریستی، آنرا گونه ای از غریزه آگاه انسانی و حالتی شهودی و فرای تجربه می دانستند. برای کانت و هگل، اهمیت دادن یگانه به نقش احساس در بنیان های اخلاقی با نارسایی همراه است، چرا که پدیده ای سوبژکتیو بوده و در خارج از حوزه خرد جمعی قرار می گیرد، البته احساس می تواند انگیزه نیرو دهنده و سازنده ای برای کنش های اخلاقی باشد. احساس در این حالت بعنوان اثر گذاری های خرد عملی در رفتارهای اخلاقی تعبیر می شود.

منبع : فلسفه