سید جلال‌الدین آشتیانی(Seyyed Jalaledin Ashtiyani)

استاد سید جلال‌الدین آشتیانی در سال ۱۳۰۴ خورشیدی در شهرستان آشتیان دیده به جهان گشود و بعد از طی مراحل ابتدایی تحصیلات در زادگاه خود، برای تکمیل آموخته‌هایش راهی حوزه علمیه قم شد و با فراگیری دروس مقدماتی در مدرسه فقه و اصول آیت‌‌الله بروجردی حضور یافته و مرحله خارج را به اتمام رساند.
استاد آشتیانی به واسطه علاقه به حکمت و عرفان به مدت هشت سال در حوزه درسی علامه طباطبایی حاضر شد و متون اصلی این رشته‌ها را به همراه یک دوره کامل فقه و اصول و بخشی از تفسیر قرآن گذراند. استاد آشتیانی برای تکمیل آموخته‌هایش در حکمت صدرایی، رحل اقامت در قزوین افکنده و از محضر آقا سید ابوالحسن رفیعی قزوینی بهره‌مند شد و از آنجا راهی نجف شد و به مدت دو سال از دروس استادان حوزه علمیه نجف استفاده کرد. وی بعد از بازگشت، در تهران مدتی به حوزه درسی میرزا احمد آشتیانی رفت و برای رفع اشکالات خویش، از راهنمایی‌های آقا میرزا مهدی آشتیانی نیز برخوردار شد.
آشتیانی در سال ۱۳۳۸ خورشیدی به سمت مدرس دانشگاه مشهد در رشته فلسفه و تصوف اسلامی انتخاب و دو سال بعد به سمت دانشیاری در همان رشته ارتقا یافت. وی نزدیک به چهل سال، تا سال ۱۳۸۰ خورشیدی، پیش از تشدید بیماری‌ که فرصت تحقیق و تدریس را از بین برد، به تدریس حوزه و دانشگاه پرداخت و همزمان به تألیفاتی در حکمت دینی و تصحیح متون خطی حکما و عرفای سده‌های پیشین مشغول بود.
استاد جلال‌الدین آشتیانی، فیلسوف اسلامی و حکیم متاله الهی، پس از گذراندن بیماری طولانی و بر اثر کهولت سن در سن هشتاد سالگی در سوم فروردین ماه سال جاری دار فانی را وداع گفت. وی از بازماندگان حکمت صدرایی در ایران محسوب می‌شد که آثار منحصر به فردی را خلق کرده بود.
برخی از آثار وی عبارتند از: هستی از نظر عرفان و فلسفه، شرح حال و آرای فلسفی ملاصدرا، شرح بر زاد‌المسافر ملاصدرا، شرح مقدمه قیصری بر فصوص‌الحکم، شرح فصوص‌الحکم فارابی، تفسیر سوره توحید، رساله المشاعر ملاصدرا، اصول‌المعارف فیض کاشانی، تمهیدالقواعد ابن ترکه، الشواهد و الربوبیه ملاصدرا، المبدا و المعاد ملاصدرا، نقدالنصوص فی شرح نقش‌النصوص عبدالرحمن جامی و منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران.

منبع : موسسه گفتگوی ادیان