۱۴ دی ـ ۴ ژانویه ـ سانحه هوایی که منش ویژه و بزرگواری ایرانیان را بار دیگر به ثبوت رسانید

چهارم دی ماه ۱۳۳۱، یك هواپیمای شركت هواپیمایی ایران كه از شیراز و اصفهان به تهران می آمد، در نزدیكی فرودگاه مهرآباد هنگام كم كردن ارتفاع برای نشستن سقوط كرد و همه مسافران و سرنشینان آن جز دو تن( حسین عدل رئیس شركت تلفن شیراز و مهندس خزاینی ) كشته شدند.
نكته جالب و قابل تامل در این سانحه زنده ماندن و سلامت كامل این دو تن از میان دهها مسافر نبود، دست نخورده ماندن یك بسته بسیار بزرگ پر از اسكناس بود كه با این هواپیما حمل می شد . این بسته پس از برخورد هواپیما به زمین از داخل آن بیرون افتاده، بازشده و اسكناسها سطح بیانان ( چند قدمی جاده جنوبی پر رفت و آمد كرج ـ تهران ) را تا مسافتی دور پوشانده بود. صدها نفر كسانی كه به كمك و یا تماشا آمده بودند و عموما از كارگران تنگدست محل و نوجوانان بودند حتی یك قطعه اسكناس را برای خود برنداشته بودند و به خبرنگاران خارجی گفته بودند كه تصاحب به ناحق مال دیگران، دولت و یا شخص ، حرام است و باعث ناراحتی وجدان می شود و ما تنها به دسترنج خود قانع هستیم . این خبرنگاران به سراسر جهان نوشته بودند كه سانحه پرتلفات هوایی تهران منش ویژه و بزرگواری ایرانیان را یك بار دیگر به ثبوت رساند و اگر در كشوری دیگر اتفاق افتاده بود، مردم تماشاگر حتی یك قطعه اسكناس را باقی نمی گذاشتند و برای تصاحب آنها هجوم می بردند و با هم مسابقه می دادند.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز