شهرها در جهنم جمعیت

شهرها در قرن بیستم رشد فزاینده‌ای یافتند. نگاهی به آمار و ارقام و مرور آنچه موجب گسترش شهرها شده است، می‌تواند نگرانی‌ها را از جهنم جمعیتی شهرها در آینده بیشتر آشكار كند.
جمعیت شهرنشین در آغاز قرن بیستم تنها ۱۴ درصد از جمعیت كل این سیاره را تشكیل می‌داد.
اما با گسترش زندگی صنعتی، شهرها نیز بزرگتر شدند و در سال‌های پایانی قرن، ۴۵ درصد از جمعیت جهان در شهرها اسكان یافتند.
بر این اساس شهرها مراكز بزرگ جمعیتی در جهان جدید لقب گرفتند و تعداد ۸۳ شهری كه در نیمه قرن جمعیت‌شان بیش از یك میلیون نفر بود، امروزه به رقم چشمگیر ۲۸۰ شهر رسیده‌اند و پیش‌بینی می‌شود كه تا سال۲۰۱۵ به بیش از ۵۰۰ شهر برسد.
از سویی ابر‌شهرها نیز از ازدحام جمعیتی شهرنشینی بی‌نصیب نماندند. در سال۱۹۵۰ تنها دو شهر در كل جهان جمعیتی بالای هشت میلیون نفر داشتند.
نیویورك با جمعیت ۳/۱۲ میلیون نفر پرجمعیت‌ترین شهر دنیا بود و پس از آن لندن با ۷/۸میلیون نفر دو ابرشهر دنیا قلمداد می‌شدند.
اما در سال۱۹۹۰ تعداد۲۱ شهر به جمعیت بیش از هشت میلیون نفر دست یافتند كه تعداد ۱۶شهر از این ابرشهرها متعلق به كشورهای در حال توسعه بود.
به تعبیر كارشناسان در سال ۲۰۱۵ تعداد ابرشهرها به ۳۳ شهر خواهد رسید كه ۲۷ شهر از آن در كشورهای در حال توسعه مستقر خواهد بود.
این در حالی است كه جمعیت شهرنشین جهان در سال ۲۰۲۵ بیش از ۸ میلیارد نفر پیش بینی شده كه حدود ۵ میلیارد نفر آن را ساكنان ابرشهرها تشكیل خواهند داد.
در این میان رشد چشمگیر شهرنشینی در كشورهای در حال توسعه بسیار قابل توجه است. بر اساس آمار منتشر شده از سوی سازمان ملل در كشورهای در حال توسعه روزانه بیش از ۱۵۰ هزار نفر به جمعیت شهرها اضافه خواهد شد كه این آمار بسیار نگران‌كننده است.
بی‌تردید افزایش لگام گسیخته جمعیت در مراكز شهری موجب افزایش تقاضاهای اجتماعی و اقتصادی در شهرها به ویژه شهرهای كشورهای در حال توسعه خواهند شد و تغییرات كالبدی و محیطی را در اقلیم شهرها به وجود خواهند آورد.
بنابراین قابل تصور است كه شهرها روز‌به‌روز از عناصر طبیعی فاصله گرفته و به سمت مصنوعات شهری و انسانی برای رفع نیازهای شهرنشینان پیش خواهند رفت.
این تصور كه شهرها در قرن جدید با قابلیت زندگی كمتر و مشكلات محیطی بیشتر روبه‌رو شوند و عارضه‌های زیست‌محیطی فراوانی را به وجود آورند، چندان عجیب نیست.
شهرها در جهنمی از آدم‌ها تمامی آنچه طبیعت در اختیارشان گذارده را نابود می‌كنند و مانند هیولایی مهار‌نشدنی روز‌به‌روز انسان‌ها را در كام خود فرو می‌برند.
آیا زندگی در میان انبوه دود و آهن برای انسان‌ها با تمام مظاهر زندگی جدید كابوس تلخ زندگی مدرن نیست؟

منبع : همشهری