صبا به مقدم گل

صبا به مقدم گل، راح روح بخشد باز
كجاست بلبل خوشگوی؟ گو برآر آواز
چه حلقه ها كه زدم بر در دل، از سر سوز
به بوی روز وصال تو، در شبان دراز
دلا! ز هجر مكن ناله، زانكه در عالم
غم است و شادی و خار و گل و نشیب و فراز
شبی وصال سحرگه ز بخت خواسته ام
كه با تو شرح سرانجام خود كنم آغاز
به هیچ در نروم بعد از این ز حضرت دوست
چو كعبه یافتم، آیم ز بت پرستی باز
ز طره تو پریشانی دلم شد فاش
ز مشك نیست غریب - آری - ار بود غماز
هزار دیده به روی تو ناظرند و تو خود
نظر به روی كسی بر نمی كنی از ناز
امید قد تو می داشتم ز بخت بلند
نسیم زلف تو می خواستم ز عمر دراز
غبار خاطر ما چشم خصم كور كند
تورخ به خاك نه، ای حافظ و برآر نماز
حافظ شیرازی

منبع : روزنامه ایران