برگی از تاریخ (۱۲ بهمن)

● ورود کاروان اسیران کربلا به کوفه (۶۱ق)
در روز دوازدهم محرم سال ۶۱ ق کاروان اسیران کربلا که شامل زنان و کودکان شهیدان قیام کربلا بود، وارد شهر کوفه شد. سرپرستی این کاروان را امام سجاد(ع) فرزند امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) خواهر آن امام ، بر عهده داشتند. این دو بزرگوار با وجود سختی ها و ناملایمات فراوان که از سپاهیان یزید دیده بودند، در کوفه با شجاعت و صراحت ستم ها و جنایات حکومت اموی را افشاء و مردم این شهر را به خاطر یاری نکردن امام حسین(ع) و مقابله با ایشان سرزنش کردند. امام سجاد (ع) و حضرت زینب در مدت اقامت در کوفه وظیفه و رسالت خود را مبنی بر ابلاغ و نشر پیام امام حسین(ع) در جامعه به شایستگی انجام دادند.
● دفن اجساد مطهر شهدای کربلا در شب دوازدهم(۶۱ق)
در روز ۱۲ محرم سال ۶۱ ق هنگامی که نیروهای یزید کربلا را ترک کردند، مردم قبیله بنی اسد از روستای غاضریه که نزدیک کربلا بودند اجساد شهداء را دفن کردند. پیکرهای مطهر یاران وفادار امام حسین(ع) در کنار بدن پاک آن سرور به خاک سپرده شد.
● شهادت حضرت امام زین العابدین (ع) به روایتی (۹۵ق)
شهادت امام سجاد(ع) در برخی نقل ها سال ۹۲ق و در نقلی دیگر سال ۹۴ ق و در منابعی دیگر سال ۹۵ ق ذکر شده است. همچنین در روز شهادت آن حضرت اختلاف وجود دارد. در برخی منابع شهادت ایشان را در روز ۱۸، ۲۲، ۲۵ ماه محرم نیز ذکر کرده اند. زمان حضرت امام سجاد(ع) پر از اختناق و تقیه بود و کسی در برابر جاسوسان بنی امیه مجال نفس کشیدن نداشت؛ با این حال امام سجاد(ع) از ارشاد و نشر احکام اسلام فروگذاری نکرد. ایشان به هر نحو ممکن، مسایل اسلامی را بیان می¬نمود و در هدایت مردم می کوشید. از جمله آثار امام سجاد(ع) صحیفه سجادیه است که مشتمل بر ۵۴ دعا از دعاهای آن حضرت می باشد. مدت عمر آن امام ۵۷ سال و زمان امات آن بزرگوار ۳۴ سال بود. آن امام همام، سرانجام به دست هشام بن عبدالملک در زمان خلافت ولید بن عبدالملک مسموم و به شهادت رسید. پیکر مطهر امام سجاد (ع) در قبرستان بقیع و در کنار مرقد مطهر عموی گرامیش حضرت امام حسن مجتبی(ع) واقع است.
● وفات شیخ صفی الدین اردبیلی عارف نامی و بزرگ دودمان صفوی(۷۳۵ق)
ابوالفتح شمس الدین سید اسحاق بن سید امین الدین جبرئیل موسوی اردبیلی، معروف به صفی الدین و شیخ صفی، موصوف به برهان الاصفیاء ، قطب الاقطاب و شیخ العارفین ، از عرفا مشایخ صوفیه و پیران طریقت در قرن هشتم هجری است. نسب شیخ صفی با نوزده واسطه به جناب حمزه بن موسی بن جعفر(ع) می رسد و با این که از سادات بود ولی به شیخ شهرت داشت. شیخ صفی الدین در سن بیست سالگی به جستجوی مرشدی در میان زهاد اردبیل برخاست اما هیچ یک از آنان قادر به برآوردن نیاز روحی وی نشدند. بنابراین صفی الدین به گیلان رفت و شیخ محمد گیلانی معروف به زاهد را به عنوان مرشد خود انتخاب نمود. شیخ زاهد نیز صفی الدین را به ریاست طریقت زاهدیه برگزید و هنگامی که صلاحیت صفی الدین را مشاهده کرد به وی اجازه تدریس داد. قدرت معنوی صفی الدین نفوذ فراوانی در میان مردم داشت به طوری که بعدها چون نوادگانش ادعای سلطنت کردند مورد حمایت مردمی واقع شدند و سلسله صفویه را یاری دادند.

منبع : عرفان