ویکتور هوگو

ویکتور هوگو، نویسنده فرانسوی و خالق آثار جاودانه ای ماند «بینوایان»، «مردی که می خندد» و «نود و سه» ۲۰۵ سال پیش در روز ششم فوریه (هفت اسفند سال ۱۸۰۲) متولد شد. محل تولد او شهر بزانسون فرانسه بود، اما در دوران کودکی به دلیل شغل پدرش به شهرها و کشورهای مختلف سفر کرد. پدر او «کنت هوگو» هنگام تولد او رئیس دسته ای از پیاده نظام بود و بعد از آن به درجه ژنرالی رسید. خانواده هوگو سال ۱۸۱۱ پس از سفر کوتاهی به ایتالیا به اسپانیا رفتند و در آنجا ساکن شدند. در آن هنگام ژوزف بناپارت، برادر ناپلئون، پادشاه اسپانیا بود و کنت هوگو نیز ازجمله همراهان او به شمار می رفت. یک سال پس از آن، ویکتور همراه مادر به پاریس بازگشت و با یکی از برادران بزرگ خود به نام «اوژن» به مدرسه شبانه روزی داخل شد تا خود را برای ورود به مدرسه پاریس آماده کند.
نخستین آثار او از نظم و نثر با آنکه زاده فکری جوان بود، مایه شهرت او شد.سال ۱۸۲۲ قسمتی از دیوان قصائد خود را که در آن از خاندان بوربن هواخواهی کرده بود، انتشار داد و «لوئی هجدهم» برای او سالی هزار فرانک وظیفه سالانه معین کرد. سال ۱۸۸۲ که هوگو به ۸۰ سالگی رسید فرانسویان به افتخارش جشن ها گرفتند و ۶۰۰ هزار نفر از مردم پاریس و ولایات فرانسه برای تهنیت برابر خانه اش گرد آمدند و از دیدار وی چون در ایوان خانه اش ظاهر شد، فریادهای شادی برآوردند.
سرانجام در روز جمعه ۲۲ ماه مه سال ۱۸۸۵ در خانه خویش در کوچه ایلو در پاریس که امروز به خیابان «ویکتور هوگو» معروف است، بدرود زندگانی گفت. تشییع جنازه اش باشکوه و جلالی که تا آن روز در فرانسه نظیر نداشته است، صورت گرفت. جسدش را به مراتب دوازده نفر از معاریف و شاعران زمان به زیر طاق نصرت بردند و یک شب آنجا زیارتگاه عامه بود. روز بعد نیز او را چنانکه خود وصیت کرده بود در تابوت گدایان، ولی با شکوه تمام به محل پانته ئون که آرامگاه بزرگ ترین مردان فرانسه است، بردند و به خاک سپردند. ۵۰ هزار فرانک از دارایی اش نیز به دلخواه میان فقیران تقسیم شد.

منبع : روزنامه کارگزاران