برگی از تاریخ (۳ فروردین)

● یورش سپاهیان یزید به مکه و اهانت به ساحت مقدس مسجد الحرام (۶۴ق)
یزید بن معاویه سه سال و اندی خلافت کرد. در سال اول نواده عزیز رسول الله(ص) وسلاله پاک زهرا(س) و علی(ع)، حضرت امام حسین(ع) را به شهادت رساند و مرتکب جنایاتی شنیع گردید. در سال دوم جنبشی را که در مدینه آغاز شده بود به قتل عام تبدیل کرد و مدینه معظمه را به خاک و خون کشید و در اواخر خلافت نکبت بار خود برای سرکوبی عبدالله بن زبیر یکی از فرماندهان سپاه خود به نام حصین بن نمیر را به مکه منوره فرستاد. در این حمله حرم امن الهی را محاصره کرده و بیت الله الحرام را به منجنیق بست. این محاصره تا زمانی که خبر مرگ آن پلید به گوش حصین رسید ادامه داشت.
● درگذشت ابوالعلاء معری شاعر نویسنده و ادیب شهیر عرب (۴۴۹ق )
احمد بن عبدالله بن سلیمان معری تنوخی از ادبا، شعرا، نحویین، لغویین بسیار متبحر و حاذق می باشد. وی دارای حافظه ای عالی و عجیب بود که خارج از حیطه بیان و قدرت زبان می باشد به طوری که هر چیزی را به یک بار خواندن حفظ می نمود. ابوالعلاء در کودکی بر اثر بیماری آبله نابینا شد و تا آخر عمر کور بود. در ده یازده سالگی قریحه شعری بسیار عالی در خود مشاهده کرد و از آن پس به سرودن اشعار ناب پرداخت. وی مدتی در مجلس سیدمرتضی عالم و دانشمند بزرگ شیعه حضور داشته و در سلک شعرای درس و مجلس او بوده است. هر چند پس از مدتی به سبب بیان عقایدی باطل، از مجلس درس سید مرتضی بیرون رانده شد. عقیده مذهبی ابوالعلاء در بین رجال نویسان محل اختلاف و نظر می باشد. بیشتر بزرگان این فن او را به کفر و الحاد محکوم کرده و کافرش می دانند. همچنین با بعضی از سوره های قرآن معارضه و مخالفت کرده است. ابوالعلاء تولید نسل را روا ندیده و آن را جنایت می دانست که والدین، فرزند را به این دنیا می آورند . با این همه عده ای می گویند که ابوالعلاء در اوایل حال، طریقتی باطل داشت ولی در اواخر عمر توبه کرده است. الامالی، الحقیر النافع، الرسایل و .... از جمله تالیفات وی می باشند.

منبع : عرفان