کهنه، اسارت است. نو، آزادی.

رها کردن کهنه‌ها بسیار دشوار است.
اما نو، زمانی به دنیا می‌آید که کهنه کنار رفته باشد.
پذیرفتن نوها و تازه‌ها بسیار دشوار است.
زیرا نو، نو است و ما با نو مأنوس نیستیم.
نو، غریبه است و ما در باطن خویش
از غریبه‌ها بیمناک هستیم و می‌ترسیم.
اما نو دوست‌داشتنی است. این را باید بدانیم.
در غیر این‌صورت،
امیدی به رشد و بالندگی ما نمی‌ماند.
بالندگی، یعنی شهامت گذشتن از کهنه‌ها
و شجاعت پذیرش تازه‌ها
باید به استقبال تازه‌ها رفت.
باید همواره و مدام
به استقبال جریان عظیم و موج‌زن تازه‌ها رفت.
زیرا در هر لحظه، چیزها کهنه می‌شوند.
و در هر لحظه‌، نوها از راه می‌رسند
و در خانهٔ جان ما را می‌کوبند.
برخیزید
و در را به‌ روی تازه‌ها باز کنید.
روی خود را همواره از جانب کهنه‌ها
به‌سوی تازه‌ها بگردانید.
کهنه، اسارت است. نو، آزادی است.
حقیقت، همواره تازه است
خداوند، هرگز کهنه نمی‌شود.
او، همواره تازه است؛
به تازگیِ شینمی که
در سپیده‌مان
پربرگ گلی نشسته است.

منبع: ”عشق پرنده‌ای آزاد و رها“ - ”اوشو“، مترجم: ”مسیحا برزگر“.

منبع : مجله شادکامی و موفقیت