لایه اوزون سوراخ نیست

لایه اوزون منطقه‌ای طبیعی درپوش كره، در فاصله ۱۰ تا ۱۵ كیلومتری زمین است. اوزون (O۳) از عناصر تشكیل‌دهنده جو به شمار می‌رود.گازی ناچیز با تراكمی حدود ۲/۰ قسمت در میلیارد (ppb) است.
گازی است بسیار ناپایدار با واكنش شدید و از تركیب مجدد جفت‌های اتم اكسیژن (O۲) در برابر تابش شدید خورشید (نیروی فرابنفش) تشكیل می‌شود.
مهم‌ترین كار لایه اوزون ایفای نقش سپر در برابر پرتوی فرابنفشی است كه از خورشید ساطع می‌شود. در ۱۹۸۴ «اداره زمین‌سنجی جنوبگان» بریتانیا گزارش داد لایه اوزون در قطب جنوب نازك شده است. این كم شدن اوزون را به نادرست سوراخ اوزون نامیدند. در حالی كه سوراخی وجود ندارد و فقط لایه اوزون نازك شده است. كم شدن اوزون به خاطر چند ماده شیمیایی فوق‌العاده پایدار است كه از فرآورده‌های پتروشیمی به شمار می‌روند.
كلورو فلوئوروكرفاها (CFCs) كه در حشره‌كش‌ها، گاز‌های خنك‌كننده و حلال‌های پاك‌كننده به كار می‌روند و مالون‌ها كه در لوازم آتش‌نشانی استفاده می‌شوند. این گازها در جو به كلوروفورم متیل و تتراكلورید كربن تجزیه می‌شوند و این مواد در بالای نواحی قطبی درپوشی كره به صورت متراكم درمی‌آیند و مولكول‌های اوزون را از بین می‌برند. بدین ترتیب نور فرابنفش بیشتری به زمین می‌رسد.

منبع : روزنامه تفاهم