برگی از تاریخ(۳۰فروردین) (۱)

امروز ، سی ام فروردین ماه ۱۳۸۶ هجری شمسی ، برابراست با ۱ ربیع الثانی ۱۴۲۸ هجری قمری و ۱۹ آوریل ۲۰۰۷ میلادی . رویدادهای مهمی که در طول تاریخ ، درچنین روزی ، بوقوع پیوسته از این قرارند:
● فرانك ها فنون جنگی ایرانیان را به اروپا منتقل كردند
۲۰۰۵ سال پیش در چنین روزی در سال ۲ میلادی ، سنای روم تصویب كرد كه برای جنگ قریب الوقوع با ایران ده هزار مرد«فرانك» اجیر شوند و به جای انتقال با كشتی از طریق بنادر ایتالیا، از راه دانوب و دریای سیاه خود را به آسیا برسانند.
فرانكها كه نام كشور فرانسه از آنان گرفته شده است در آن زمان در جنوب آلمان بسر می بردند كه بعدا به فرانسه سرازیر شدند. بسیاری از آن فرانكها در جنگ با ایران اسیر و یا كشته شدند و تنها چند صد تن از آنان موفق به بازگشت شدند و همین عده تلاش كردند شیوه های جنگی ایرانیان را به فرانكها بیاموزند كه تیراندازی در جهت مخالف تاخت اسب یكی از این فنون بود. این فرانك ها تعریف كرده بودند كه سربازان ایرانی دو دسته اند، یك دسته سواره نظام سبك و دسته دیگر مركب از پیاده و سوار سنگین اسلحه. سربازان سنگین اسلحه ایرانی كلاه خود های فلزی مشابه آنچه كه یونانی ها بكار میبرند بر سر می گذارند. تیغه ای بر فرق كلاه خود تعبیه شده كه سرباز با سر خود هم می تواند اعضای بدن سرباز طرف مقابل را پاره كند (در قرن گذشته نمونه ای از این كلاه خود در ویرانه های نسا، نزدیك اشك آباد به دست آمد كه در موزه این شهر نگهداری می شود ).
باید دانست كه ژرمن ها (اقوام آلمانی) با این كه قرنها زیر سلطه رومیان بودند حاضر نمی شدند كه به صورت «مرسنر رومی» با ایرانیان وارد جنگ شوند. در طول تاریخ، هیچگاه آلمان و آلمانی بر ضد ایران و ایرانی قدمی برنداشته است. ایران در جریان دو جنگ بزرگ قرن بیستم به خاطر داشتن احساس دوستی و همنژادی با آلمانی ها آسیب بسیار دید.
● تولد هنریش ماریا فون هس
۱۷۳۱ سال پیش در چنین روزی در سال ۱۷۹۸ میلادی ، « هنریش ماریا فون هس» هنرمند تصویرگر آلمانی پا به عرصه وجود گذارد. او به تصویرگران توصیه كرده است كه تاریخ بخوانند و برپایه اطلاعاتی كه به دست می آورند به ترسیم چهره افراد و صحنه های قدیم بپردازند تا گذشته بشر فراموش نشود.
وی خود به آن چه كه اندرز داد عمل كرد و به ترسیم تصاویر افراد تاریخ ساز و صحنه رویدادهای تاریخی پرداخت.
● قیام توابین
۱۳۶۳ سال پیش در چنین روزی در سال ۶۵ ه.ق ، شیعیان كوفه كه پس از شهادت امام حسین (ع) ، در باتلاق گناه و تقصیر فرو رفته و دچار احساس عمیق ندامت و پشیمانی شده بودند، تصمیم گرفتند با انتقام گرفتن از قاتلان آن‌حضرت و جانبازی در این راه، كوتاهی خود را جبران كنند. از این‌رو به رهبری سلیمان‌بن‌صرد خزاعی و برخی دیگر از سران و بزرگان شیعه چون مسیب نَجَبه فزاری، عبدالله‌بن‌سعد ازدی، عبدالله‌بن‌وال تیمی و رفاعه‌بن‌شداد بجلی در تدارك سپاه و نیرو برآمدند.
در روز دوم ربیع الثانی ، از «نخیله » کوفه برای جنگ با ابن زیاد ملعون حرکت کردند . نخیله منطقه‏ای در نزدیكی كوفه بود كه همواره اردوگاه نظامی‏جنگجویان بود. نخیله در مسیر شام قرار داشت. انتخاب نخیله به‏عنوان مركز گردهم‏آیی توابین و وعده ‏گاه شیعیانی كه از تمام عراق‏آمده بودند تا به جنگ قاتلان امام حسین(ع) بپردازند، مشخص می‏كردكه هدف اصلی مبارزان، دمشق است. در شب جمعه ۵ ربیع الثانی از کوفه خارج شدند و روز بعد کنار قبر حضرت اباعبدالله رفتند .
یک یا سه شبانه روز در کربلا ماندند و گریستند و استغفار نمودند و ضجه و ناله کردند ، به طوری که مثل آن روز و به آن اندازه صدای ضجه در آن وادی شنیده نشده بود .
هنگام وداع ، کنار قبر حضرت ماندند ازدحام کنار کعبه شلوغ بود . هر کس با حالتی شعر می خواند و ناله می کرد و با آن حضرت وداع می کرد و خود را برای جنگ باابن زیاد آماده نمودند . (۲)
سلیمان از شیعیان علی بن ابی طالب و امام حسن و امام حسین (ع) بود و در جمیع جنگ ها در رکاب امیرالمومنین (ع) حضور داشت . آخر الامر با لشگر ابن زیاد روبه رو شدند . بعد از کشتن عده زیادی از آنان و مبارزات و جانفشانی های فراوان ، سلیمان در سن ۹۳ سالگی در عین الورد به شهادت رسید . (۳)
از اصحاب سلیمان هم فقط ۲۷ نفر که مجروح و خسته و تشنه بودند جان سالم به در بردند ، و بقیه همه به شهادت رسیدند . (۴)
حصین بن نمین ملعون – که در کربلا دلهای اهل بیت (ع) را سوزاند – در عین الورد به دست ابراهیم پسر مالک اشتر کشته شد و به جهنم واصل گردید . (۵)
● پایان حكومت فاطمیون
۸۳۶ سال پیش در چنین روزی در سال ۱۱۷۱ میلادی ، حكومت فاطمیون بر مصر پایان یافت و این كشور به دست ایوبیان افتاد.
در میان مبلغین فاطمیون می توان از ناصرخسرو علوی، شاعر و نویسنده ایرانی نام برد، كه در سال ۱۰۶۱ به مصر مسافرت كرد و سفرنامه ارزشمندی از خود به جای گذاشت كه حاوی اطلاعات اجتماعی و جغرافیایی قابل ملاحظه ای است. بر طبق گفته ناصرخسرو، تعدادی از شاهزادگان دیلمی در دربار سلطان فاطمیون مصر در آن زمان زندگی می كردند. او همچنین در شهر آسیوت كه در ساحل نیل واقع است لباس ابریشمی گرانقیمتی را دید كه از این شهر به ایران آورده شده بود و به عنوان لباس مصری فروخته می شد. توجه به این موضوع در نوشته های ناصرخسرو ، روابط تجاری بین ایران و مصر در آن زمان را تصدیق و تایید می نماید. به دنبال سرنگونی سلسله فاطمیون توسط صلاح الدین ایوبی و تهاجم مغول ها به ایران، روابط مذهبی گسترده ای كه بین ایران و حكومت فاطمیون مصر به مدت قرن ها شایع شده بود به پایان رسید. حكومت فاطمیون و ممالك در مصر و نواحی شامات به مدتی طولانی، منجر به رشد فرقه ای نزدیك به شیعه در این ناحیه گردید. در حال حاضر تعداد كثیری از علویان، دروزی ها و شیعیان در بخش های مختلف سوریه قدیم، سوریه جدید (سوریه كنونی) و لبنان و نیز مصر زندگی می نمایند.
مؤسس دولت ایوبیان، صلاح الدین یوسف بن ایوب مشهور به صلاح الدین ایوبی است.ایوب و برادرش شیرکوه در اواسط قرن ششم هجری به خدمت اتابک نور الدین محمد زنگی در آمدند و پس از مدتی شیرکوه و برادرزاده‏اش صلاح الدین، از طرف نور الدین برای سرکوبی با شورشهائی که در مصر بروز کرده بود به آن دیار روان شدند.شیرکوه و صلاح الدین برای اولین بار در سال ۵۵۹ ه ق و برای دومین بار در سال ۵۶۲ ه ق به مصر رفتند تا آنکه العاضد آخرین خلیفه‏ی فاطمی ـ شیرکوه را برای جبران خدماتش به وزارت خود برگزید .پس از مرگ ناگهانی شیرکوه، صلاح الدین در سال ۵۶۴هجری وزارت را در دست گرفت و به الملک الناصر ملقب گردید.او بزودی زمام کارها را در دست گرفت و پس از مدتی العاضد را در سال ۵۶۷ ه از خلافت خلع کرد و فرمان داد که به نام خلیفه‏ی عباسی المستضی‏ء بالله خطبه بخوانند.با وجود آنکه این تغییر عظیم با آرامش تمام انجام یافت، اما باعث شد که بین صلاح الدین و فرمانده‏اش یعنی اتابک نور الدین اختلافاتی بظهور رسد. اگر نور الدین در سال ۵۶۹ه وفات نکرده بود، بدون تردید نبردی میان آندو بوقوع می‏پیوست.پس از مرگ نور الدین، صلاح الدین ایوبی ظاهرا نسبت به الملک الصالح اسماعیل بن نور الدین اظهار اطاعت کرد ولی پس از مدتی استقلال کامل خود را اعلان نمود.در دوران صلاح الدین مذهب اهل تسنن به جای تشیع که در دوران خلافت فاطمیان رسمی شده بود شایع شد و مکه و مدینه نیز که قبل از او تحت نظارت و حکومت خلفای مصر قرار داشت در این دوران همچنان در دست صلاح الدین باقی ماند.در سال ۵۶۹ ه صلاح الدین، برادرش تورانشاه را به حکومت یمن منصوب کرد و شعبه‏ی ایوبیان یمن به همین ترتیب بوجود آمد .صلاح الدین پس از آن متوجه‏ی سوریه شد و در سال ۵۷۰هجری وارد دمشق گردید و علیرغم وجود خاندان نور الدین زنگی، متصرفاتش را وسعت داد تا آنکه بین سالهای ۵۷۰ تا ۵۷۲ ه (۱۱۷۴ ـ ۱۱۷۶ م) حدود مملکت خود را تا رود فرات تثبیت کرد.صلاح الدین تا قبل از وفات الملک الصالح، پسر نور الدین زنگی در سال ۵۷۹ ه (۱۱۸۳ م) بر حلب دست درازی نکرد .

منبع : تبیان