عشق و اشک

لرزش دل سبب به تلاطم انداختن چشمه های اشك در گوشه چشم می شود، قطره های زلال و پاكی كه از هر چشمه ای در دنیا پاك تر است. انسان فقط در زمان شكسته شدن اشك می ریزد، چه اشك غم باشد و چه اشك شوق.
زیباترین لحظه و با شكوه ترین مواقع، زمانی است كه یك انسان با اشك ریختن تواضع و فروتنی را نشان می دهد.
رسیدن به محبوب، از دست دادنش، ترس از خداوند، به دنیا آمدن، از دنیا رفتن، درد اندام ها و خواستن خواسته های مادی و معنوی، مشك های اشك را می زند و اشك در محیط چشم لایه می بندد. حال تلنگوری لازم است تا این محیط را بشكند تا اشك متولد شده و بر روی گونه سرازیر شود و بر روی لب بمیرد.
اشك شكستن درون انسان در مقابل امیال برونی است، اشك خالی شدن انسان از بارهای درونی است، اشك بلور متبلوری است كه از دل تراوش شده و مروارید ذهن انسان است
امروزه انسان ها كمتر اشك می ریزند، از اشك به دور شده اند، چون عشق درونی انسان كمرنگ شده است. انسانیت به یغما رفته است، دل ها كدر شده، مكانیزم های تولید اشك قفل شده اند.
بیاییم اشك ریختن را تمرین كنیم، دل ها را صاف كنیم، امروزه ما به یك لایروبی دل محتاجیم. اشك یك لایروب قوی است به شرطی كه از دنیای شلوغ و پر سر و صدا كناره بگیریم و با عینك مخصوص به دنیا نگاه كنیم. اشك ها را هدایت كنیم و به اشك به عنوان یك میراث عشق بنگریم.
اشك در چشم تو لرزید ماه بر عشق تو خندید
ای اشك نگاه خسته ام را دریاب
این چشم به خون نشسته ام را دریاب
از زندگی ام فقط تو ماندی اشك
این عمر زهم گسسته ام را دریاب

منبع : دوستان