۱۹ اردیبهشت ـ ۹ می ـ درسی از تاریخ ایران برای همه اعصار و همه ملل

در ماه مه سال ۵۷۰ میلادی ژنرال «وهرز دیلمی» فرمانده نیروهای اعزامی ایران به یمن، پس از ایراد نطقی برای افرادش، دستور داد كه كشتی های نیرو بر را آتش بزنند و غرق كنند تا سربازان خیال عقب نشینی و بازگشت را به ذهن خود نیاورند. این نیرو به درخواست سران قبایل یمن، به دستور شاه وقت دولت ساسانی ایران، «خسرو انوشیروان» از طریق خلیج فارس به یمن فرستاده شده بود تا ارتش اشغالگر حبشه را از آنجا براند. سپهبد «وهرز» پس از پیاده شدن در یمن متوجه شد كه شمار نیروی حبشی اشغالگر (ابرهه) بیش از سه برابر سربازان اوست.
وی پس از كسب اطلاع از شمار نیروی حبشی ها خطاب به سربازان خود گفت: ما به اینجا آمده ایم تا متجاوز را بشكنیم و برانیم. ما برای شكست خوردن، به اسارت درآمدن، شكنجه و تحقیر شدن و به صورت برده در بازار به فروش رفتن نیامده ایم. برای یك سرباز، مردن در میدان نبرد به مراتب بهتر از اسارت و تحقیر و عمری بردگی است.
نیاكان ما این را می دانستند كه تسلیم شدن سرباز ایرانی را منع اكید كرده اند. برای احترام به این قانون مقدس نیاكان، من دستور می دهم كه همین امروز كشتی هایی را كه با آنها آمده ایم آتش بزنند تا در برابرمان تنها دو راه داشته باشیم: پیروزی و یا مرگ. ما از حمایت مردم یمن برخوردار هستیم كه امتیازی است بزرگ. ما با تاكتیك تازه ای وارد جنگ می شویم كه آن را طرح كرده ام و این تاكتیك با آن چه كه شما تجربه كرده اید تفاوت دارد. از فیلهای جنگی نظامیان حبشی نهراسید؛ فیل از شتر می ترسد و ما با دوانیدن گله شتر به سوی فیلها، آنها را فراری می دهیم و سپس پیاده حبشه را ازجای بر می كنیم و به دریا می ریزیم.
در جنگ یمن نیروهای اعزامی ایران پیروز شدند ، سپاه ابرهه با كشته شدن پسر او ، مسروق ، فراری شد و یمن تا زمان گسترش اسلام در جزیرهٔ العرب تحت الحمایه ایران بود.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز