بستنی و تاریخچه بستنی

در یك بعدازظهر گرم تابستان آیا چیزی دلپذیرتر از خوردن یك بستنی خوشمزه و خنك نیست. بستنی به احتمال زیاد نوع تحول یافته نوشیدنی های یخ زده است. در قرن چهارم قبل از میلاد، اسكندر به نوشیدنی های یخ زده یا به اصطلاح امروز تگری، علاقه بسیاری داشته و به گواه تاریخ درسال ۶۲ قبل از میلاد، امپراتور روم گروه هایی را به كوه های آپنین می فرستاد تا برایش یخ و برف بیاورند، سپس آن را با شربت، پوره میوه یا عسل مخلوط می كرد و می خورد.
● از كی بستنی خور شدیم:
تاریخچه تولید بستنی در ایران احتمالا به حدود ۶۰ سال پیش برمی گردد. اما در دهه های ۳۰ و ۴۰ بود كه بستنی فروش ها برای خود اسم و رسمی یافتند. تاریخچه ورود دستگاه های بستنی ساز به ایران به اواخر دهه ۴۰ برمی گردد. به تدریج و با گذشت زمان تعداد بستنی فروش ها و به دنبال آن مشتریان آنها نیز بیشتر شد. كم كم بستنی های كارخانه ای هم باب شد.
بستنی های یخی و شیری، نسكافه، قهوه، پرتقالی، مخلوط بستنی با انواع میوه ها، ژله ای، قیفی، لیوانی، شكلاتی، زعفرانی و … در ژاپن بستنی با طعم های ماهی شور ژاپنی، كاكتوس، هشت پا، سیب زمینی شیرین، زبان گاو، خرچنگ، بادمجان و جلبك هم تهیه می شود.
● كدام بستنی را می خورید؟
اساسا بستنی ها به دو گروه شیری و یخی تقسیم می شوند. در بستنی های یخی از اسانس ها و رنگ های خوراكی و شیرین كننده ها استفاده می شود. بستنی هایی كه از شیر تهیه می شوند خود بر دو نوع اند یكی از نوع كارخانه ای و دیگری سنتی كه درون مغازه ها تهیه می شوند، در این بستنی ها از شیرخشك استفاده می شود، این مساله از نظر بهداشتی ایرادی ندارد؛ عیبی كه این بستنی ها دارند، مربوط به افزودنی هاست زیرا انواع اسانس های شیمیایی را كه سبب خوشرنگی و خوشبویی بستنی ها می شوندبه آنها می افزایند و اما بستنی هایی كه با نام سنتی با زعفران و خامه درست می شوند، چنانچه زعفران آنها واقعا زعفران باشد اما برخی از بستنی فروش ها از گلرنگ كه بسیار شبیه زعفران است اما ارزان قیمت، استفاده می كنند.
اما شیر و خامه هایی كه به بستنی های سنتی می افزایند، چنان چه پاستوریزه باشد مشكلی ایجاد نمی كند اما گر محل تولید و چگونگی نگهداری بهداشتی نباشد این بستنی ها تبدیل به منبع غنی آلودگی میكروبی می شوند.

منبع : روزنامه جوان