۸ مرداد ـ ۳۰ جولای ـ داستان غرق شدن رزمناو ایندیاپولیس

سی ام ژوئیه ۱۹۴۵ و یك هفته پیش از بمباران اتمی هیروشیما، یك زیردریایی ژاپنی كه فرماندهی آن را موچیتسوكا هاشیموتو بر عهده داشت رزمناو بسیار سنگین آمریكایی ایندیاناپولیس را با پرتاب دو اژدر در آبهای دریای فیلیپین غرق كرد. در این رویداد ۸۸۳ تن از افسران و ملوانان ناو آمریكایی كشته شدند، ولی «چارلز باتلر مكوی» فرمانده كشتی زنده ماند.
بسیاری از خدمه ایندیاناپولیس كه روزگاری هم فلگ شیپ (كشتی فرماندهی) ناوگان پنجم آمریكا بود توسط كوسه های دریا خورده شده بودند زیرا تا رسیدن واحدهای نجات، پنج روز در آبهای پر از كوسه، گرسنه و تشنه و بعضا مجروح سرگردان بودند. ایندیاناپولیس ۱۶ ژوئیه ۱۹۴۵ بمب های اتمی را كه قرار بود بر هیروشیما و ناگاساكی فرو افكنده شوند به نام یك محموله فوق سری و فوری از پایگاه دریایی سانفرانسیسكو تحویل گرفته و به پایگاه بمب افكنهای مربوط در جزیره تینیان واقع در اقیانوس آرام جنوبی تحویل داده بود كه در بازگشت از این ماموریت گرفتار زیر دریایی «آی ـ ۵۸» ژاپن شده بود.
ژاپن ماه بعد، پس از اصابت دو بمب اتمی تسلیم شد و چند ماه از آن زیردریایی «آی ـ ۵۸» را اوراق كردند. مكوی فرمانده ایندیاناپولیس پس از درمان زخمهایش در بیمارستان به دادگاه نظامی تسلیم شد كه چرا با حركت زیگزاگ، كشتی را نجات نداده بود كه موچیتسوكا فرمانده زیردریایی ژاپنی با شهادت خود در دادگاه او را نجات داد. موچیتسوكا در دادگاه گفت كه حتی اگر ایندیاپولیس زیگزاگ كرده بود غرق می شد و دادگاه با این شهادت، فرمانده كشتی را تنها به اخراج از نیروی دریایی محكوم كرد. ولی، با این مجازات سبك، مكوی آسوده خاطر نشد. خانواده های خدمه مقتول ناو آنقدر به او تلفن كردند و نامه نوشتند و وی را مسئول مرگ فرزندان خود خواندند كه مكوی خسته شد و خودكشی كرد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز