۲۴ شهریور ۱۳۸۶ ــ ۱۵ سپتامبر ــ نگرانی جهانی از آسیب رسیدن به مقبره کوروش

در دو هفته اول سپتامبر ۲۰۰۵ نگرانی تاریخدانان و باستانشنان در سطح جهان از احتمال آسیب رسیدن به مهمترین آثار تاریخی ایران و از جمله آرامگاه کوروش بزرگ، پدر و موسس ایران، در رسانه ها ادامه داشت که می رود به تدریج به صورت یک مسئله فرهنگی بین المللی در می آید. عقیده بر این است که اگر سد سیوند ساخته شود به چندین اثر تاریخی در فارس و از جمله آرامگاه کوروش آسیب وارد خواهد آمد. کوروش وصیت کرده بود که در هر جا که بمیرد جسدش را به پاسارگاد منتقل و در آنجا دفن کنند. وی در سغد (تاجیکستان امروز) کشته شد و جنازه اش را به پاسارگاد منتقل و دفن کردند. کوروش (سیروس ـ سایروس) نامی است آشنا برای همه جهانیان که او را مردی انساندوست، تمدن طلب و نویسنده نخستین اعلامیه حقوق بشر می دانند که اندیشه اداره کره زمین به صورت یک اتحادیه مشترک المنافع از اوست. این آثار تاریخی نماد هویت ایرانیان و بلندگوی عظمت این ملت هستند. قدرتهای وقت در قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم چند بار در صدد تجزیه هر چه بیشتر ایران برآمدند ولی سنگنبشته های داریوش که حدود و ثغور ایران در آنها مشخص شده است مانع از این کار شد. ایران تنها کشور جهان است که سند مالکیت دارد و نباید به هیچ قیمت اجازه داده شود که این اسناد از میان برود. مسئله سد سیوند را از طرق دیگر حتی لوله کشی آب رودخانه می توان حل کرد(همانند انتقال آب زاینده رود به یزد)، ولی اگر اسناد هویت ملی از دست برود، جبران پذیر نخواهد بود.
مثال آوردن از مصر درست نیست. مصر دارای یک رود است و چاره ای جز ساختن سد اسوان نداشت که برخی از آثار باستانی آن به زیر آب فرو رفت ولی ایران دارای رودخانه های متعدد است که همه آنها از میان دره و کوه می گذرند که می توان بر روی هرکدام دهها سد ساخت. به علاوه ایران به علت داشتن سوخت کافی، می تواند از راههای دیگر برق به دست آورد.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز