نظام آموزشی و حجم محتوا

نظام نوین آموزشی که شناخت گرایی و دانش آموز محوری را سرلوحه خود قرار داده است ، به مانند هرنظام جدید ، نیازمندساختارها و پیش زمینه هایی است که نمیتوان نسبت به آنها بی توجه ماند که از جمله مقدمات اصلاح نظام آموزش و پرورش کشور، محتوای آموزشی و کتاب درسی است .
در تفکر شناختی، محصل را در موقعیت کشف و یادگیری قرار میدهند تا در آن شرایط به کشف روابط برسند که اینچنین شیوه آموزش را نمیتوان در زمان و مکان خاص گنجاند .
کتاب ریاضی مدارس چیزی حدود ۲۰ سال است که بدون تغییر مانده است و زمان تدریس آن نیز متناسب با آموزش سنتی و تفکر القایی دارد که معلم اطلاعات خود را به محصل منتقل کرده و در آخر دوره از راه امتحان ، محصل را میسنجد و با یک نمره به کلاس یا مقطع بالاتر معرفی میکند.
در آموزش فعال ، دانش آموز نیازمند زمان است تا خود به نتیجه برسد اما برای معلمی که مجبور است همپای تمام مناطق ، کتاب را دریک زمان به پایان برساند ، هیچگاه حاضر نیست بازنده این ماراتن باشد و با این حجم کتاب و نظام متمرکز آموزشی ، تسلیم تغییر شیوه آموزش نشده و راه خود را ادامه خواهد داد و دانش آموز نیز در این مسیر مجبور است که او را همراهی کند.بنابراین نظام آموزشی باید یکی از دوراه را انتخاب کند:
۱) ادامه شیوه تدریس سنتی و تفکر القایی و خاموش شدن روح تفکر و تدبر و خلاقیت .
۲) تغییر نظام آموزشی که مقدمه آن تغییر و کاهش محتوای آموزشی تا به تفکر شناختی برسد و به پرورش نسلی خلاق و متفکر اندیشه کند و بی گمان ، درعصر حاضر که اطلاعات و ارتباطات بر زندگی بشری خیمه زده ، گریزی نیست جز انتخاب شیوه ای که نیازهای امروزین را برآورده ساخته و خواسته ها و مطالبات عدیده زندگی نسل جوان را تامین کند و گام نخست ، کاهش حجم کتاب و ارائه مطالب برای توسعه مهارت تفکر ، خلاق و نقاد.




جلال جلیلی