عید بندگی

ماه مبارک رمضان، ماه پربرکتی است که لحظه‏لحظه آن به سرعت از دست می‏رود . همه شاهد این گذشت زمان هستیم و با حسرت به گذشته نگاه می‏کنیم و این که این ماه پر برکت و سرشار از رحمت و مغفرت می‏گذرد و ما نمی‏دانیم که آیا کوله‏بارمان را، از گوهرهای عبادت پر کرده‏ایم یا نه؟ و نمی‏دانیم که گناهانمان را، در چشمه زلال رحمت الهی، از وجودمان شسته‏ایم یا نه؟ روزهای پایانی ماه مبارک رمضان است، باید تلاش کنیم که اگر تا کنون، فرصت‏ها را از دست داده‏ایم، در این ایام باقی‏مانده، فکری و چاره‏ای به حال خود کنیم; دهه آخر ماه مبارک، دهه اعتکاف پیامبر اسلام است، شاید با این اعتکاف، آمادگی و پاکیزگی بیشتری برای رسیدن به هدف بزرگ‏تر، که عید فطر است، پیدا می‏شود . و عید فطر، عیدی است که به مناسبت‏بازگشت انسان‏ها به فطرت پاکیزه شان قرار داده شده است . خداوند متعال، این عید را بهانه دادن پاداش به بندگان قرار داده است . عید فطر، روزی است که درگاه الهی، برای بندگان خاص الهی باز است . روزی است که نتیجه یک ماه روزه‏داری در آن به ثمر نشسته است و برات ایمنی از عذاب الهی و جواز رسیدن به بهشت زیبای خداوندی را در آن روز به بندگان خاص عطا می‏کنند . این‏روز را به خاطر انجام ندادن گناه در ماه پیش از آن و نیز به واسطه پاکیزگی انسان‏ها عید اعلام کرده‏اند; یعنی ای ابناء بشر! عید، روزی است که پاکیزه و بی‏گناه باشید .
بنابراین روزی که ظلمی بر روی زمین باقی نماند; روزی که دیگر گرسنه‏ای در آفریقا از فرط ضعف، جان خود را از دست ندهد; و روزی که جهان‏خواران، نتوانند دست‏خود را، به خون مظلومان بی‏گناه عراق و افغانستان و فلسطین آلوده کنند، روز عید است .
ندای عید فطر در گوش جان مؤمنین این‏است که مگر می‏شود کودکی گرسنه بخوابد وعده‏ای از شکم‏بارگی بر حیوانیت‏خود بیفزایند; مگر می‏شود در این دنیا عده‏ای زالو صفت، منابع مادی و معنوی دیگران را بیاشامند و شکم خود را از خون دل ملل مستضعف پر کنند و گروهی دیگر به جشن و پایکوبی، به نام عید، بپردازند . خداوند متعال، در این ماه، به ما یادآوری نموده است که غنای همه فقرای عالم را از او بخواهیم، آزادی همه اسرا را خواهان باشیم و بالاخره دغدغه همه را داشته باشیم و دعا کنیم برای روزی که بشر از این گرفتاری‏ها نجات پیدا کند و به عید واقعی و آرامش راستین برسد .

رضا ساعی شاهی

منبع : مطالب ارسال شده