تلسکوپ فضایی هابل

تلسکوپ فضایی هابل، تلسکوپی غولپیکر که در آوریل سال ۱۹۹۰ میلادی به فضا فرستاده شد. این تلسکوپ به افتخار ادوین هابل به نام او نام‌گذاری شده است. هابل از زمان قرار گرفتن در فضا با نمایان کردن جلوه‌های شگفت‌انگیزی از عالم، به سوالات بسیاری پاسخ گفت. اگرچه چندسال اول ماموریت هابل به دلیل وجود پاره‌ای از مشکلات اپتیکی در ابزارهایش، خیلی درخشان نبود، ولی با انجام اولین ماموریت تعمیر و رسیدگی، این تلسکوپ به وضعیت مطلوب رسید و در خدمت دانشمندان دنیا قرار گرفت. آخرین ماموریت تعمیراتی هابل (ماموریت تعمیر ۳B) در سال ۲۰۰۲ میلادی انجام شد. در این ماموریت با تعویض بخشهایی از تلسکوپ فضایی، کارایی آن به میزان زیادی افزایش یافت. در این ماموریت صفحات خورشیدی تلسکوپ فضایی که آسیب دیده بودند، تعویض شدند. منبع تغذیه‌ی نیروی الکتریکی که انرژی تلسکوپ را فراهم می‌کرد به کلی تعویض شد و برای این کار برق تلسکوپ فضایی برای اولین بار در فضا قطع شد و ارتباطش با مرکز کنترل و فرماندهی روی زمین هم همینطور. همچنین در این مأموریت، دوربین فروسرخ NICMOS که به دلیل مشکل سیستم خنک‌کننده بلا‌استفاده مانده بود، تعمیر و راه‌اندازی شد. علاوه بر همه‌ این اصلاحات مهندسان ناسا (NASA: سازمان فضایی ایالات متحده امریکا) دوربین بسیار قوی جدید خود را موسوم به «دوربین پیشرفته‌ی نقشه برداری» (Advanced Camera for Surveys) را روی تلسکوپ فضایی نصب کردند. عکسهای خارق العاده‌ی این دوربین، تا مدتها مورد بحث مجامع علمی جهان بود.
تلسکوپ فضایی هابل هم مانند بسیاری از ماموریتهای فضایی موفق دیگر بیشتر از آنچه که پیش‌بینی می‌شد، کار کرده است و زمزمه‌ها درباره‌ی بازنشستگی‌اش به گوش می‌رسد. در مورد زمان پایان کار هابل و چگونگی پایان کارش حرفها متفاوت است. اما چیزی که آشکار است این است که تا تلسکوپ فضایی بعدی آماده رفتن به فضا نباشد، این اتفاق نمی‌افتد. پروژه تلسکوپ فضایی بعدی به نام «تلسکوپ فضایی جیمز وب» با اندازه‌ای بزرگتر و قدرتی بالاتر و البته هدف‌هایی متفاوت در دست طراحی است.

منبع : مطالب ارسال شده