ارزش تجربه

از صبح در کلاس دینا و پروین پرهیاهو بوده اند. نیمی از حواسشان به کلاس است و حرف های من و بچه ها و نیمی دیگر به مسابقه ورزشی که فردا پیش رو دارند.
امروز بخش اهرم از درس ماشین ها را بررسی می کنیم.می پرسم: قرار است من ودینا با هم الاکلنگ بازی کنیم. –دینا کم وزن ترین دانش اموز کلاس است.بهتر است من نزدیک به تکیه گاه بنشینم یا دورتر؟
الهه که همیشه اول از همه دستش بالا می رود پیش از این که به بقیه مهلت فکر کردن بدهد بلند می گوید: دورتر!
- از پاسخ او تعجب می کنم و باخود میگویم: این بار به خودش هم مهلت نداد! اما سعی می کنم قضاوتی نکنم و پاسخش را در چهره یا کلام رد یا تایید نکنم.
بعضی از بچه ها هنوز ساکت هستند. بعضی ها با تردید می گویند: نزدیک تر. انگارمخالفت با نظر الهه به نفع کسی نیست!
از بچه ها می خواهم هر کس برای پاسخش دلیل بیاورد.الهه میگوید: چون نسبت بازوی مقاوم به بازوی محرک بهتر است بیش از یک باشد.
مطمئن هستم بیشتر از ۹۵% بچه ها معنی حرفش را نمی دانند من هم می دانم که این بار تناسب معکوس را فراموش کرده است! نظر بقیه را جویا می شوم.یکباره دینا که انگار تازه ذهنش از مسابقه ورزشی به کلاس برگشته می گوید:شاید حرف من کامل درست نباشد، اما وقتی کلاس اول بودم یکبار با دو نفر کلاس پنجمی در حیاط مدرسه مان الاکلنگ بازی می کردم. اول بازی سخت بود. اماآنها جلوتر نشستند تا من بتوانم راحت تر بازی کنم.
بحث کلاس را پیش می بریم . اما تا پایان زنگ نگاه الهه نشان می دهد که قانع نیست و مطمئن است آنچه در کلاس خارج از مدرسه خوانده، درست است. چون تا حالا همه چیز رو¬به¬راه بوده است.البته حواس دینا هم هنوز پی مسابقه فرداست!
زنگ تفریح که الهه پیش من می‌آید تا بفهمد مشکل کجاست به او می گویم سعی کند با بستن تخته وایت برد کلاس از محل لولا به کمک دور و نزدیک کردن یک انگشت دستش حرف دینا را امتحان کند.اما این آزمایش هم راحتش نمی کند.آرام به او میگویم این تناسب معکوس است!
من هنوز با خود فکر می کنم چرا بعضی بچه ها به تجربه های خود اعتماد نمی کنند؟ من در آزمایشگاه باید بر چه نکته ای تاکید کنم یا چه کار دیگری انجام دهم که این اتفاق درست بیفتد که الهه نفس راحتی می کشد. تشکر می کند و می‌رود تا به جمع بقیه دوستانش در حیاط بپیوند.

زهره دانایی

منبع : مدرسه اینترنتی تبیان