جنگ، ثبت شده

این یک مستند درباره افزایش تازه و ناگهانی مزد بگیر! (یا به‌کارگیری واژه ترجیحی شرکت‌های نظامی و خصوصی)، ماجرای یازده سپتامبر و عواقب سیاسی پس از آن برای صنایع امنیتی رونق جهانی دات‌کام است. تقسیم‌بندی ارتش‌ها بیش از گذشته اهمیت یافته است. در جنگ خلیج یک نفر از صد سرباز آمریکائی از بخش قراردادهای خصوصی بوده و امروز در عراق این عدد نزدیک به یک در ده نفر شده است. برخلاف اینکه ازدواج سربازان استخدامی و سرمایه‌گذاری جهانی در آفریقا (جائی‌که سازمان آفریقای جنوبی در حدود صد و پنجاه هزار شورشی را با نیروی تاکتیکی تنها ۱۵۰ نفر در سال ۱۹۹۵ سرکوب کرد) از یاد نرفته، اما پایه مراجعه برای خدمات استخدام سربازی حاکمان کشورهای کوچک برای مقابله با قدرت دنیا شروع شده است. زابرت یانگ پلتون، خبرنگار جنگی، می‌گوید: ”جورج بوش در عراق یک سناریوی غرب وحشی تجاری را ایجاد کرده است. شما می‌توانید به توضیحات تلویزیونی درباره مغزها و قلب‌ها گوش کنید، اما همه آنها یک مشت مزخرفات است.“
وقتی در سال ۲۰۰۴ شورشی‌ها چهار کارمند Blackwater آمریکا را کشتند نقش پیمان‌کاران ارتش خصوصی در عراق بیشتر مورد بررسی و ملاحظه قرار گرفت و بدین ترتیب آنها نیروهای استخدامی خود را از میان خیابان‌های فلوج و در مقابل دوربین‌ها با اکراه بردند. هم‌چنان برخلاف آگاهی‌های عمومی، بهره‌گیری آمریکا از پیمان‌کاران مخالفتی در پی نداشته و به‌نظر می‌رسد این مسئله بی‌اهمیت باقی‌مانده است و البته همان‌گونه که این مستند نشان می‌دهد مهم‌ترین خبر آن مربوط به زمان دستگیری سربازانی هم‌چون جسیکا لنیچ است، اما افزایش تعداد آدم‌ربائی در میان پیمانکاران خصوصی شگفتی بسیاری ایجاد کرده است.
Shadow Company قصد دارد تا دیدگاه متعادلی از تمرکز بر این مسئله به کمک مصاحبه با مورخان، مدیران امنیتی، خبرنگاران جنگ و خود پیمان‌کاران قبلی ارائه دهد. برخی از مصاحبه‌شوندگان گفته‌اند که از این پیمان‌کاران در شرایط خاص ”اخلاقی“ به‌عنوان مثال تلاش برای سرنگونی دیکتاتوری گینه استوائی، استفاده کرده‌اند و نتیجه، یک ویژگی سرشار از رضایت به‌دست آمده از تحقیق درباره ماجرای استخدام سربازها در این دوران است و هیچ نظریه عجیب دیگری هم وجود ندارد. فیلم، این مسائل را با تصویرهای اطلاعاتی و بازسازی در کتب مصور می‌آراید و نیازهای اعضاء و حتی صحبت‌های برخی مدیران درباره تحمل سختی‌ها را به نمایش می‌گذارد. پلتون با دیدگاه متفاوت خود نسبت به سربازان استخدامی که به‌نظر او به‌جزء مبارزان شغلی به درد کاری بیش از این نمی‌خورند، می‌گوید: ”بسیاری از مردم این مستند را هم‌چون یک زمین انفجاری با مضامین رومانتیک و گسترده دیده‌اند. این مردم کسانی هستند که اگر اسلحه‌هایشان را از آنها بگیرند، دیگر نمی‌توانند کار کنند.“

منبع : نشریه تخصصی هنر و رایانه