مهارت‌های رفتار با کودکان

اگر بدانید چطور رفتاری را که به طبع ناراحت منتهی می‌شود، هدایت کنید، می‌توانید الگوهای احساس بیماری و ناراحتی و بی‌یاوری را نیز تغییر دهید؛ حسی که هم کودکان و هم والدین تجربه می‌کنند.
● چگونگی رشد و نمو، از تولد تا دوازده سالگی
اگر بدانید در هر مرحله از رشد و پیشرفت کودک، چه چیز انتظار شما را می‌کشد، آسان‌تر می‌توانید تشخیص دهید که آیا رفتار کودکتان «نرمال» است یا نه. دانستن آنچه در آینده پیش می‌آید، به تجربه می‌تواند به والدین کمک کند تا با مشکلات و مسایل مربوط به هرسن کنار می‌آیند.
● اگر رفتار کودک نرمال است، چرا تحمل آن مشکل به نظر می‌آید؟
شاید احساس کنید رفتار کودک شما نرمال است، اما رفتار کاملا مثبتی نیست. بنابراین آیا باید اقدامی انجام دهید؟ برای گذراندن مراحل سخت در فهمیدن «نرمال» بودن رفتار کودک و تحمل آن، خط‌مشی‌هایی نیز وجود دارند که عبارتند:
▪ اهمیت ایجاد محدودیت
ایجاد محدودیت شاید سخت باشد، اما پدر و مادر بودن نیز وظیفه آسانی نیست. والدین باید برای رفتار فرزندانشان حدودی مشخص کنند. هیچ‌کس دیگری به جز والدین نمی‌تواند با چنین محبت و تاثیرگذاری و نگرانی‌ای، به رفتار کودک انضباط بدهد.
▪ استفاده از اعتبار منطقی و طبیعی برای آموزش دادن
والدین باید بدانند هر کودکی نتیجه رفتار خودش را تجربه می‌کند، نه دیگری. تنبیه کاری از پیش نمی‌برد، اما انضباط، چرا! از آنجایی که عمل و نتیجه مستقیما در ارتباطند، والدین می‌توانند ابزار یا موقعیتی فراهم آورند تا کودک بیاموزد در برابر هر عملی، چه نتیجه‌ای در انتظار اوست.
▪ پیشنهاد ، به جای دستور
« فقط همین کار را انجام بده!» بله، برای والدین ریاست و دستور دادن، سریع‌ترین راه‌حل و روش است، اما با این حال، دستور دادن کاری را پیش نمی‌برد، فقط مشکلات وقت‌گیر می‌آفریند و بچه‌ها را از این شانس که تصمیم‌گیری را یاد بگیرند، محروم می‌کند. روش‌های بهتری هم وجود دارند.
باید و نباید، هنگام دعوای بچه‌ها:
وقتی قرار است کودک شما با خواهر یا برادرش، همکاری و زندگی اجتماعی را فرا بگیرد، شاید کمی برایش غیرقابل قبول باشد، البته برای هر دوی آنها. در نتیجه ممکن است به دلایل مشترک دعوا کنند، پرخاش و بحث کنند و درگیر شوند. روش‌هایی هم برای حل کشمکش‌های خواهر و برادری وجود دارند.
▪ توقف بحث
بحث و جدل‌های کودکان دو دسته‌اند: بحثی که در پی درخواست پدر یا مادر پیش می‌آید و بحثی که به دنبال درخواست کودک (فرزند) اتفاق می‌افتد. قبل از هر چیز برای توقف مجادله و بحث، دلیل آن را بیابید.
▪ تهدید توخالی و پیشنهاد پوشالی؛ دو اشتباه بزرگ
والدین هم ممکن است گاهی مضحک‌ترین حرف‌ها را بزنند. بسیاری از ما شاید برای یک‌بار هم این اشتباه را کرده باشیم که از حقه‌های توخالی استفاده کنیم و یا پیشنهاد پوشالی بدهیم. در این صورت شانس تشویق کودک و القای روحیه همکاری به او را از دست می‌دهیم.
▪ اقتدار والدین؛ کاهش درگیری
نحوه حرف زدن شما و هدف‌مندی آن است که اقتدار و جدیت را به کودک انتقال می‌دهد. تسلیم شدن در مقابل پریشانی و تقلای کودک، نتیجه خوبی نخواهد داشت. به عنوان پدر و مادر، گاهی باید خیلی پرطاقت باشید.
▪ مدیر باشید، نه دیکتاتور
اگر سعی کنید با زور و اجبار کودکتان را مجبور به اطاعت و فرمانبرداری کنید، حتما شکست می‌خورید. به جای این که به وظیفه‌تان مانند یک دیکتاتور نگاه کنید، به یاد داشته باشید با وظیفه والدین مانند یک مسئله مدیریتی کنار بیایید. در این صورت زندگی روزمره خانواده‌تان همیشه درگیر کشمکش نخواهد بود.
بیش از حد مهربانی نکنید
بچه‌ها طبق غریزه، این توانایی را دارند که برای خلاصی از نتیجه کارشان، خواهش و التماس کنند. شاید ساده‌دلانه فکر کنید هرگز کار قبلی را دوباره انجام نمی‌دهند، اما انجام می‌دهند! اگر به راحتی در برابر درخواست ملتمسانه کودک، نرم شوید، همه نفوذ و تاثیرتان از دست می‌رود.
▪ مفهوم «اطاعت» را روشن کنید
آیا ما واقعاً از بچه‌ها اطاعت کورکورانه می‌خواهیم؟ بچه‌ها آنقدر کنجکاو و زرنگ هستند که با گفتن یک کلمه «چرا؟» انتظار توضیح داشته باشند. آنها می‌خواهند قوانین و دستوراتی را که باید رعایت کنند، درک کنند. و البته این راه‌حل خوبی‌ست تا خودشان محدودیت‌ها و باید و نبایدها را در نظر داشته باشند.

www.healthyplace.com
ترجمه: فرزانه فخریان
http://www.hamshahri.org/News/?id=۷۶۲۰

منبع : بانک مقالات فارسی