نورمن میلر

▪ نورمن میلر (۱۹۲۳- ۲۰۰۷)
نورمن مِیلِر (Norman Mailer) در ۳۱ ژانویه ۱۹۲۳ در شهر لانگ برانچ در ایالت نیوجرسی آمریکا به دنیا آمد.
پدرش،ایزاک، یک حسابدار اهل آفریقای جنوبی و مادرش، فانی،یک بنگاه خانه‌داری و بچه‌داری را اداره می کرد، به زودی به بروکلین نیوبورک نقل مکان کردند.
میلر در سال ۱۹۴۳ از دانشگاه هاروارد درجه مهندسی گرفت و در آنجا تصمیم گرفت که نویسنده شود. او به زودی به ارتش فراخوانده شد. و به عنوان سرباز پیاده‌نظام به فیلی‌پین رفت.
تجربیات او از زندگی نظامی و جنگ اساس اولین کتاب او قرار گرفت. "برهنه‌ها و مرده‌ها" در سال ۱۹۴۸ و هنگامی که او به عنوان دانشجوی فوق‌لیسانس در پاریس به سر می برد، به چاپ رسید.
این رمان به کتابی پرفروش بدل شد و میلر یک شبه به نویسنده‌ای مشهور بدل شد و همینگوی، دوس پاسوس و ملویل نوین خوانده شد
او در دهه پنجاه به پیشوایان نسل "بیت" مانند جک کرواک و آلن گینزبرگ پیوست و در نشریه "ویلیج وویس" که در بنیانگذاریش نقش داشت، به نوشتن تفسیرهای اجتماعی و سیاسی پرداخت.
میلر به عنوان گزارشگر نشریه "اسکوایر" به پوشش خبری کنوانسیون حزب دموکرات در سال ۱۹۶۰ پرداخت و بعدها بلندپروازانه مدعی شد که قطعه‌اش با نام "سوپرمن به سوپرمارکت می‌آید" در پیروزی جان اف کندی دموکرات با اختلاف اندک بر ریچارد نیکسون جمهوریخواه نقش داشته است.
پس از دو کتاب ناموفق او در سال ۱۹۶۵ با کتاب "رویای امریکایی" بازگشتی پیروزمندانه داشت. او در این کتاب به عنوان نویسنده/روزنامه‌نگار به روزنگاری رویدادهای عمده آن دوران مانند تظاهرات ضدجنگ در واشنگتن، کنوانسیون‌های سیاسی ۱۹۶۸، مبارزه محمد علی کلی و پترسون و پرتاب آپولو به سوی ماه می پردازد.
توصیف او از راهپیمایی صلح سال ۱۹۶۸ به سوی ساختمان وزارت دفاع آمریکا با نام "سپاه‌های شب" برنده جایزه پولیتزر و جایزه ملی کتاب آمریکا شد.
در سال ۱۹۹۹ کتاب "سپاه‌های شب" در فهرست صدتایی نظرسنجی دانشگاه نیویورک در مورد بهترین نمونه‌های روزنامه‌نگاری آمریکا در قرن بیستم در مقام نوزدهم قرار گرفت.
میلر تکنولوژی را "موذی، ناتوان‌کننده و افسردگی‌آور" می‌دانست و معتقد بود که هیچکس از اهل سیاست پاسخی در مورد تاثیر آن بر سلامت روحی ما ندارد.
بدگمانی میلر نسبت به تکنولوژی چنان عمیق بود که با اینکه اغلب نویسندگان از ماشین تایپ یا کامپیوتر استفاده می‌کردند، او با قلم خودنویس و به اندازه ۱۵۰۰ کلمه در روز می‌نوشت.
از کتاب‌های بعدی او می توان به "آدمخواران و مسیحیان" (۱۹۶۶) ، "چرا ما در ویتنام هستیم؟ (۱۹۶۷) و "میامی و محاصره شیکاگو" (۱۹۶۸) - توصیف کنوانسیون‌های دو حزب دموکرات و جمهوریخواه در آن سال - اشاره کرد.
"آواز مامور اعدام" (۱۹۷۹) توصیفی حماسی او از زندگی و مرگ یک جنایتکار خرده‌پا، گری گیلمور، که میلر هرگز او را ندیده بود، برنده جایزه پولیتزر سال ۱۹۸۰ برای بهترین اثر داستانی شد.
کتاب او با نام "مردان خشن نمی‌رقصند" در سال ۱۹۸۷ به فیلم در آمد. او در کتاب "شبح هارلوت" (۱۹۹۱) رمانی درباره سیا، به طور تعجب‌آوری تصویری همدلانه از جنگاوران جنگ سرد به نمایش گذاشت و برخی از منتقدان آن را نشانه پایان یافتن چپگرایی میلر شمردند.
او در سال ۱۹۹۷ با کتاب "انجیل به روایت پسر" را منتشر کرد که رمانی از دیدگاه عیسی مسیح است. و در سال بعد مصادف با هفتادوپنجمین سالگرد تولدش منتخبات نوشته‌هایش را با نام "زمان زمان ما" را منتشر کرد.
میلر در طول زندگیش شش بار ازدواج کرد و پنج دختر و سه پسر و یک نوه از خود به جای گذاشت.
او علیرغم جراحی قلب، نقصان شنوایی و آرتروز زانو که او را به راه رفتن با چوب زیر بغل مجبور کرده بود، اشتیاقش به نوشتن را حفظ کرد و در اوائل سال ۲۰۰۷ کتاب "قلعه‌ای در جنگل"، رمانی درباره سال‌های اول زمامداری هیتلر را که شیطان آن را روایت می‌کند، منتشر کرد.
در پاییز ۲۰۰۷ نیز کتابی حاوی مکالماتی با او درباره کیهان با نام "درباره خداوند: یک مکالمه نادر"‌ انتشار یافت.
او در ۱۰ نوامبر ۲۰۰۷ در بیمارستان مونت سینایی در نیویورک به علت نارسایی کلیه در ۸۴ سالگی درگذشت.

منبع : همشهری آنلاین