چشم‌ها وا نمی‌شود از خواب

چشم‌ها وا نمی‌شود از خواب		چشم بگشا و جمع را دریاب
بنگر آخر که بی‌قرار شدست		چشم در چشم خانه چون سیماب
گشت شب دیر و خلق افتادند		چون ستاره میانه مهتاب
هم سیاهی و هم سپیدی چشم		از می خواب هر دو گشت خراب
جمله اندیشه‌ها چو برگ بریخت		گرد بنشست بر همه اسباب
عقل شد گوشه‌ای و می‌گوید		عقل اگر آن تست هین دریاب
بنگی شب نگر که چون دادست		جمله خلق را از این بنگاب
چشم در عین و غین افتادست		کار بگذشت از سال و جواب
آن سواران تیزاندیشه		همه ماندند چون خران به خلاب