ساقی زان می که می‌چریدند

ساقی زان می که می‌چریدند		بفزای که یارکان رسیدند
مهمان بفزود می بیفزا		زان خنب که اولیا چشیدند
زان می که ز بوش جمله ابدال		در خلق پدید و ناپدیدند
ای ساقی خوب شکرلله		کان روی نکوت را بدیدند
ای آتش رخت سوز عشاق		در عشق تو رخت‌ها کشیدند
ای پرده فروکشیده بنگر		کز عشق چه پرده‌ها دریدند