جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

روی تو جان جانست از جان نهان مدارش


روی تو جان جانست از جان نهان مدارش    آنچ از جهان فزونست اندر جهان درآرش
ای قطب آسمان‌ها در آسمان جان‌ها    جان گرد توست گردان می‌دار بی‌قرارش
همچون انار خندان عالم نمود دندان    در خویش می‌نگنجد از خویشتن برآرش
نگذارد آفتابش یک ذره اختیارم    تا اختیار دارم کی باشم اختیارش
از خاک چون غباری برداشت باد عشقم    آن جا که باد جنبد آن جا بود غبارش
در خاک تیره دانه زان رو به جنبش آمد    کز عشق خاکیان را بر می‌کشد بهارش
هم بدر و هم هلالش هم حور و هم جمالش    هم باغ و هم نهالش چون من در انتظارش
جامش نعوذبالله دامش نعوذبالله    نامش نعوذبالله والله که نیست یارش
من همچو گلبنانم او همچو باغبانم    از وی شکفت جانم بر وی بود نثارش
چون برگ من ز بالا رقصان به پستی آیم    لرزان که تا نیفتم الا که در کنارش
حیله گریست کارش مهره بریست کارش    پرده دریست کارش نی سرسریست کارش
می‌خارد این گلویم گویم عجب نگویم    بگذار تا بخارد بی‌محرمی مخارش


همچنین مشاهده کنید